ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το ξέρω ότι ήταν λάθος μου. Όμως σε είχα προειδοποιήσει πολλές φορές και δε με πίστεψες ούτε μία. Για μένα αυτό που έγινε σημαίνει κάτι πολύ σημαντικό, ότι δεν ήμασταν ο ένας για τον άλλον. Κι ενώ σε θέλω ακόμη, ξέρω ότι για να κάνω κάτι τέτοιο, δεν ήμουν ευτυχισμένη μαζί σου και πρέπει να σταματήσω να ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα γίνω. Μόνο με τα όνειρα δεν κρατιέται τίποτα, πόσο μάλλον μια σχέση. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς δεν είχαμε καν σχέση. Πονάω βαθιά κι ας μη με πιστεύεις, δεν έχω να σου αποδείξω κάτι, το ότι άντεξα αυτά τα χρόνια έτσι όπως μου φερόσουν και συνέχιζα να ασχολούμαι μαζί σου ενώ περνούσα μέρες και εβδομάδες ολόκληρες περιμένοντας ένα μήνυμά σου και έτρεχα στις καφετζούδες και περίμενα ένα απειροελάχιστο σημάδι σου...όχι ότι με θες αλλά ότι είσαι εδώ(!) είναι η μόνη μου απόδειξη. Και ακόμη και τώρα δε μου λες αν εσύ έκανες κάτι με άλλες όλα αυτά τα χρόνια και είναι άκρως εγωιστική αυτή η στάση όταν διεκδικείς από μένα αποκλειστικότητα. Στην τελική, δεν έχουμε καν σχέση. Για πόσον καιρό δεν ήξερα καν αν με θες ή απλά παίζεις μαζί μου! Ακόμη και τώρα δεν είναι ξεκαθαρισμένο τι ήθελες. Μέχρι και ο ψυχολόγος με προτρέπει να κάνω ρεαλιστικές σχέσεις και με ρωτάει τι με εμποδίζει...και τι να του πω...η ελπίδα, μια γαμημένη ελπίδα με εμπόδιζε, μέχρι που την έχασα. Καταλαβαίνω ότι μπορεί να πληγώθηκες αλλά σκέψου λίγο και τη δική μου θέση και τη δική μου απελπισία και απόγνωση και τη δική μου ανάγκη να νιώσω για λίγο έρωτα και στοργή, έστω και εφήμερη αλλά χειροπιαστή. Ούτε μια άμεση συζήτηση δεν είχαμε ποτέ οι δυο μας, περνούσα τόσα βράδια μοναξιάς και σε παρακαλούσα να μου στείλεις να μιλήσουμε, να νιώσω ότι δεν είμαι μόνη μου, ότι έχω εσένα, ότι υπάρχει κάτι μεταξύ μας...δεν έχω περάσει πιο μαύρα χρόνια από αυτά τα τελευταία που σε γνώρισα, για μετρημένες στα δάχτυλα στιγμές ευτυχίας, δεν ξέρω τελικά αν άξιζε...Και αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν μπορούσα άλλο να περιμένω μ' αυτόν τον τρόπο...τα χρόνια μου είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω...κι εγώ σου χάρισα 3 με όλη τη δυστυχία που μπορεί να κουβαλούσαν μαζί τους...μη μου λες λοιπόν ότι έχω βρώμικη ψυχή, έχω ανθρώπινη ψυχή και η ψυχή μου έχει ανάγκη από αγάπη και στιγμές αγάπης και έρωτα. Ξέρεις ότι έστω κι από μακριά αν μου τα προσέφερες αυτά, θα μπορούσα να σε περιμένω...Μα εσύ ήθελες να έχεις τον πλήρη έλεγχο σε όλα χωρίς να έχω την παραμικρή "εξουσία" πάνω σου...δεν είναι έτσι όμως, στις σχέσεις ανοίγονται και οι δύο, όταν δεν ξέρω καν πως περνάς τη μέρα σου, ποιες είναι οι ανησυχίες, οι ευαισθησίες σου, τί φύλο είναι το παιδί σου, το αληθινό σου όνομα...τί περιμένεις από μένα; Είσαι ένα φάντασμα στο οποίο έχω προβάλει όλα τα όνειρά μου αλλά δεν έχει καταφέρει να πραγματοποιήσει ούτε ένα, όχι γιατί δεν μπορεί αλλά γιατί δε θέλει! Δεν ξέρω αν εγώ σου πρόσφερα κάτι, ξέρω όμως ότι δεν έχουμε ζήσει τίποτα από αυτά που ήθελα. Ξέρεις πόσο θα ήθελα να σου φέρω μια σοκολάτα, να τη μοιραστούμε; Αυτό το τόσο απλό, που δε σημαίνει τίποτα για άλλους...για μένα σημαίνει τόσα πολλά!