ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για σένα, δεν είχα κάνει μεγαλύτερα όνειρα στη ζωή μου, δε μετανιώνω ούτε για τα λάθη μου, αυτά διαμορφώνουν αυτό που είσαι, μόνο μέσα από αυτά μπορείς να αλλάξεις, με οδηγίες και συμβουλές χωρίς στραβοπατήματα δεν έφτασε ποτέ κανείς στην "αρετή"...ίσως ο δρόμος της διέρχεται μέσα από το δρόμο της "κακίας"...πώς μπορείς χωρίς να χάσεις την υπεροψία της "τελειότητας" να φτάσεις στη "σωφροσύνη"; Πώς μπορείς χωρίς να πληγώσεις και να πληγωθείς να θεωρείσαι άνθρωπος, είσαι κάτι παραπάνω ή κάτι λιγότερο απ' αυτό. Ο πατέρας μου συνήθιζε να μου λέει ότι "στους ανθρώπους μια φορά το λένε, στα γαϊδούρια το λένε περισσότερες", διαφωνώ, ίσως ό,τι και να πεις στους ανθρώπους, αυτοί πρέπει να το ζήσουν, να πέσουν, να πληγωθούν, να παραβούν την εντολή, να κάνουν λάθος...και ίσως, ίσως από τις πτώσεις και τις κακοτοπιές, ίσως μια μέρα μάθουν. Δε θέλω να πω πως δεν υπάρχουν και οι "σωστοί" από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά μήπως δεν έγιναν σωστοί αλλά τους έκαναν; Όπως και να χει, εγώ νομίζω πως αυτή τη φορά κάτι έμαθα και νιώθω έτοιμη να αφήσω το σκοτάδι στο οποίο με τόση αυτοκαταστροφική λατρεία έχω προσκολληθεί, γιατί το φως είναι απείρως ωραιότερο. Ο πόνος είναι ένα προσφιλές συναίσθημα σ' αυτούς που ψάχνουν να ζήσουν έντονα συναισθήματα, είναι ο γρήγορος δρόμος να νιώσεις βαθιά, να νιώσεις ζωντανός φτάνοντας κοντά στο θάνατο, είναι πιο δύσκολο να αγγίξεις τα ίδια επίπεδα "ηδονής" μέσα από το γέλιο και τη χαρά. Για τα δύσκολα είμαστε, λέει ένας "φίλος"...