ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τις τελευταίες μέρες σε σκέφτομαι έντονα. Θυμάμαι τις πρώτες μέρες και εβδομάδες που είχαμε γνωριστεί, το πόσο γλυκός και όμορφος ήσουν.. Το δικό μου χαμόγελο επειδή σε έβλεπα να χαμογελάς και να με κοιτάς, να παθιάζεσαι μαζί μου... Αλλά μετά απο μερικούς μήνες άλλαξες, ήσουν εντελώς διαφορετικός... Η γλύκα και η ομορφιά που είχες είχε χαθεί και κάπως έτσι χάθηκε και το δικό μου χαμόγελο.. Προσπαθούσα να μάθω τι γινόταν, γιατί άλλαζες αλλά μου έλεγες πως όλα είναι καλά... Που όμως το ξέραμε και οι δύο οτι δεν ήταν καλά, κάτι σε απασχολούσε... Και φυσικά ήρθε το τέλος, χωρίς να μου εξηγήσεις ποτέ αν βαρέθηκες ή αν υπήρχε κάποια άλλη-το ένστικτό μου αυτό έλεγε- ή αν άλλαξα εγω ή αν τελικά δεν ήμουν αυτό που ήθελες... Ξέραμε και οι δύο οτι υπήρχε ημερομηνία λήξης μιας και εσύ ήσουν μικρότερος μου και σε μια ηλικία που έβραζε το αίμα σου και ήθελες να ζήσεις πράγματα στα 23 σου, αλλά νόμιζα οτι θα μπορούσαμε να χωρίσουμε πιο πολιτισμένα λέγοντας ένα αντίο απλά....Απο όλο αυτό που ζήσαμε το μοναδικό που μου λείπει είναι οι όμορφες στιγμές της αρχής μας, τότε που σε αγκάλιαζα, σε φίλαγα και ήξερα οτι ήσουν εκεί και το ζούσες, που με έσφιγγες στην αγκαλιά σου...Και θέλω πολύ σύντομα να ζήσω εξίσου και 1000 φορές καλύτερες στιγμές με κάποιον που να κρατήσουν πολύ πολύ πολύ περισσότερο απο τις μερικές εβδομάδες... Αυτό μου λείπει και για αυτό σε σκέφτομαι που και που, και να σου πω την αλήθεια μερικές φορές στεναχωριέμαι επειδή δεν έχω ζήσει κάτι νέο ακόμα...