ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξέρω πολύ καλά ότι όλα θα τελειώσουν με εμένα να τα έχω χάσει όλα..το μυαλό μου, τη διάθεσή μου και κυρίως εσένα.. παλεύω τόσους μήνες να σε φέρω λίγο πιο κοντά γιατί.. γιατί αυτό μου δείχνεις ότι θες όλα εκείνα τα αϋπνα βραδιά, με όλα εκείνα τα τρυφερά βλέμματα, τον τρόπο που με προσέχεις και με αγγίζεις.. βλέπω έναν άντρα που νοιάζεται και αλλάζει,και ομορφαίνει τη ζωή μου..και γελάει πολύ..γελάει ακόμα και όλα αυτά που τον πονούν..δύο παιδιά που γελάνε, γαμιουνται, σκεπάζουν ο ένας τον άλλον, κοιμούνται αγκαλιά και πίνουν καφέ λέγοντας ιστορίες.. και μετά χανεσαι, βυθίζεσαι σε όλα αυτά που στοιχειώνουν την ψυχή σου και με κρατάνε απ έξω.. κι εγώ είμαι εκεί.. μου λες πόσο αγαπάς τη θλίψη σου, πόσο θες να δημιουργείς.. Κι εγώ εκεί.. κι ήμουν εκεί και σήμερα, εγώ, εγώ που μάλλον δε θες τελικά και τόσο πολύ.. γιατί αν με ήθελες γιατί να μιλάς με κάποια άλλη; γιατί να έχετε κανονίσει καφέ και απ ό,τι καταλαβαίνω να τη γύρισες και σπίτι, και θα υπάρξει και συνέχεια...; γιατί γαμώ τον κόμπο που έχει ανέβει ως τον λαιμό μου και με πνίγει να έχεις το χειρότερο ελάττωμα που υπάρχει.. να είσαι όσα αγαπώ και να μη με θες.. και τώρα υπάρχει αυτή; και γιατί με εμένα που σε αγάπησα σαν ένα άγριο ζώο που ήθελε φροντίδα και προσπάθησα τόσο να μη σε τρομάξω και φύγεις.. κι όμως..το καλό καλό δε βρίσκει λένε..