Η τεχνη εχει το χαρισμα να μας κανει να ζουμε τις σκοτεινοτερες πλευρες της ανθρωπινης υπαρξης εκ του ασφαλους. Βλεπουμε την μιμηση φονου, φεν τον πραττουμε ουτε ειμαστε μαρτυρες του. Με την προσομοιωση αυτη ζουμε ομως συναισθηματα που ειναι βασανιστικα και ετσι καθαιρομαστε απο αυτα. Δεν διδαχτηκατε τηνΑριστοτελικη "καθαρση" στο σχολειο?Εμενα με φοβιζουν ιδιατερα οι ανθρωποι που δειχνουν απορριψη αυτων των ειδων τεχνης. Σημαινει οτι δεν εχουν ουτε ξυσει την επιφανεια της αβυσσου....Μιας και σε απασχολει το θεμα προτεινω αναγνωση του Dance Macabre του Stephen King οπου εξηγει δοκιμιακα τι ελκει το κοινο στο μακαβριο και πως ο δημιουργος τι χειριζεται.Οσο για τα αγορια, εγω ξερω οτι υπαρχει μεγαλο κοινο που αγαπα το ειδος και μαζι καθ τα κοριτσια με αναλογα γουστα.
31.3.2016 | 22:15
Τέχνη του μακάβριου=διαταραγμένοι καλλιτέχνες;
Πιστεύετε πως οι δημιουργοί που στα έργα τους καταπιάνονται με το στοιχείο του τρόμου και του αποτρόπαιου - όπως π.χ. ο Κρόνενμπεργκ στο σινεμά, ο Μάστερτον στη λογοτεχνία, ο Τζόελ-Πίτερ Γουίτκιν στην φωτογραφία, οι δημιουργοί του Silent Hill στα video games - είναι κατά κάποιον τρόπο κι οι ίδιοι διαταραγμένοι; Ότι δηλαδή για την σύλληψη μιας αρρωστημένης έμπνευσης χρειάζεται κι ένα αρρωστημένο μυαλό;Κι όσο για εμάς που μας ελκύουν αυτά τα είδη τέχνης του μακάβριου, μήπως τελικά είμαστε κι εμείς διαταραγμένοι κι απλά δεν το 'χουμε αντιληφθεί;Αν μια κοπέλα που σας άρεσε σας εξέφραζε τον θαυμασμό της για τα έργα των δημιουργών που προανέφερα, θα την χαρακτηρίζατε "ψυχάκι" και θα ξενερώνατε μαζί της;
2
