ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άντρας αυτός, άντρας και εγώ.Γνωριστήκαμε και σύντομα έγινε ο καλύτερος μου φίλος. Ο αθώος και ειλικρινής τρόπος που έβλεπε τον κόσμο με συνεπήρε από την αρχή.Θυμάμαι να μου λέει: "Είσαι πολύ καλός άνθρωπος. Και δεν το έχω πει αυτό σε πολλούς ανθρώπους..." Και λίγο αργότερα του είπα "Σε ξέρω τόσο λίγο αλλά σε αγαπάω σα να είσαι αδερφός μου". Μου απάντησε "κι εγώ το ίδιο".Και όντως, δεν έλεγε ψέματα. Το νιώθεις όταν κάποιος σ' αγαπάει. Είναι μαγικό. Σε ψάχνει με το βλέμμα του. Και ένα βλέμμα σε κάνει χαρούμενο.Εδώ να σημειώσω πως εκείνος είχε πάντα κοπέλες. Ούτε εγώ, όμως, ένιωθα σεξουαλική έλξη για εκείνον. Και αυτό είναι που με τυραννάει. Τι είδους έλξη είναι αυτή που νιώθω;;;Τον αγαπώ πολύ και αυτό είναι δεδομένο. Περισσότερο από κάθε άλλον άνθρωπο που έχω γνωρίσει. Κάθε φορά που αγκαλιαζόμασε νιώθω γαλήνη, σαν να αγκαλιάζω τον κόσμο ολο. Και εκείνος το ίδιο. Θυμάμαι εκείνη τη νύχτα που έγειρε το κεφάλι του στον ώμο μου. Αργότερα μου έλεγε πως ανακάλυψε πράγματα που υπήρχαν μέσα του και δεν ήξερε πως υπήρχαν. Μένουμε σε άλλες πόλεις. Την τελευταία φορά που αποχαιρετιστήκαμε, με αγκάλιασε γύρω στις 4-5 φορές. Είχε αυτό το υπέροχο χαμόγελο στον πρόσωπό του και τα μάτια του σχεδόν βρεγμένα.Δεν έχω ιδέα τι μας συμβαίνει. Πάντως, μοιάζει καταραμένη η φάση. Έχω την αίσθηση πως είμαστε ερωτευμένοι και οι δύο, χωρίς να ζητάμε κάτι σεξουαλικό ο ένας από τον άλλον. Γίνεται να ερωτευτείς μόνο την ψυχή; Μάλλον ναι...Και κλείνω μ' αυτό που είχα γράψει τις μέρες που ήμουν κοντά του:"And then we hugged, and God, it was the best feeling in the world. Somebody would call it love. Well, I think it is. In our own, unique way..."