15.4.2016 | 22:31
......
Τη σιωπή όμως να τη φοβηθείς. Εκείνη τη σιωπή που κοντεύει να σε τρελάνει. Εκείνη που σου τρυπάει τα αυτιά με τις ανύπαρκτες λέξεις και τα αδειανά βλέμματα. Εκείνη που δε φωνάζει πλέον για τίποτα γιατί δεν έχει μείνει τίποτα πια που να την ενδιαφέρει. Γιατί σε εκείνο το δωμάτιο, στο καφέ, στο παγκάκι του πάρκου της γειτονιάς σου δε βλέπει κάτι που να θέλει. Κάτι που να χρειάζεται, κάτι που να έχει ανάγκη.Γιατί οι οριστικοί χωρισμοί είναι πάντα αθόρυβοι. Μην πτοείσαι και μην τρομάζεις όταν τα κάνετε όλα γυαλιά-καρφιά. Γιατί όταν οι φωνές μοιάζουν μ'αυτές των γηπέδων και των διαδηλώσεων τίποτα δεν τελείωσε ακόμα όσο ζόρι κι αν φαντάζει. Αλίμονο στη σιωπή ενός ή και δύο ανθρώπων. Γιατί οι πραγματικοί χωρισμοί είναι αθόρυβοι, χωρίς εντάσεις.Εμεις σε ενα αρθρο. Ειρωνεια! Εγω σε καταλαβα πολλες φορες εσυ ποσες? Αλλα μαλλον ειναι αργα κ για τους δυο