ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν μπορω να ξεπερασω τον χωρισμο μου..Καθε μερα ξυπναω με νευρα θυμο και απογοητευση..Παρολο που μου χει κανει τα χιλια δυο,εχει ξεφτιλισει την σχεση μας και τον εαυτο του εγω συνεχιζω να θυμαμαι και να μν μπορω να ξεχασω..Δεν θελω να νιωθω αλλο ετσι,μου κανει κακο,πραγματικα μου κανει πολυ κακο..πως γινεται να εχεις πληγωσει τοσο πολυ εναν ανθρωπο και ποσο μαλλον τον δικο σου και να μην νιωθεις καθολου ασχημα για αυτο και να συνεχιζεις την ζωη σου με τοση ανεση να προχωρας τοσο γρηγορα διχως να ζητησεις μια ειληκρινη πραγματικη συγνωμη να δειξης εστω οτι εχεις καταλαβει το εχεις κανει πως?αν ποτε ηξερα οτι εχω κανει εναν ανθρωπο να κλαιει τοσο πολυ για μενα και να τον εχω πληγωσει πραγματικα θα ντρεπομουν..αλλα δεν ειμαστε ολοι ιδιοι σωστα??προσπαθω να μην σκεφτομαι να μην ειμαι θυμωμενη αλλα με κατακλιει ο θυμος γτ εγω εχω μεινη εδω να στεναχωριεμαι για εναν ανθρωπο που μου φερθηκε τοσο απαισια και εκεινος δεν νιωθει τιποτα για οσα μου εκανε..βγαινω εξω να ξεχαστω αλλα τιποτα..δεν ξερω τι αλλο να κανω..πραγματικα ποναει παρα πολυ...ειμαι τοσο απογοητευμενη γιατι ημουν ενα ηρεμο ατομο και με εχει καταντησει νευρασθενικη να μην ηρεμω με τιποτα...πως εχασα ετσι τον χρονο μου πως εδωσα τοσες ευκαιριες και δεν καταλαβα ποτε τι ειχα διπλα μου πως??ευχομαι μια μερα να ξυπνησω να ακουσω το ονομα του και να μν μου προκαλεσει κανενα συναισθημα....μακαρι να ερθει αυτη η μερα και να ηρεμησω μεσα μου..το εχω τοσο πολυ αναγκη...