ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήρθε μετά από τρία χρόνια για πέντε μέρες και ξανάφυγε. Ίσως τον ξαναδώ σε μερικά χρόνια, ίσως και όχι. Αυτό είπε κι εκείνος, με την τέλεια αγγλική του προφορά και με ασυναγώνιστη ελαφρότητα. Από τη στιγμή που έφυγε, όλα αυτά που από την αρχή με τράβηξαν σε αυτόν και που ακόμη θαυμάζω, άρχισαν να πονάνε λίγο. Το ότι δεν μένει ποτέ για πολύ σε ένα μέρος. Ο τρόπος που εκτιμά τους ανθρώπους που περνάνε για λίγο από τη ζωή σου τυχαία, χωρίς προσδοκίες και αφήνουν απλά ωραίες αναμνήσεις. Η αγάπη του για κάθε τι εφήμερο και η ευκολία με την οποία αφήνει πίσω αυτά τα εφήμερα όταν είναι ώρα να ταξιδέψει κάπου αλλού. Κι εγώ που είμαι σαν αυτόν και καταλαβαίνω την ομορφιά των παραπάνω, σήμερα θέλω να είχε μείνει λίγο περισσότερο. Θα καταπολεμήσω την αναπάντεχη μελαγχολία με κρασί όσο αυτός είναι στο δρόμο προς την επόμενη χώρα, αλλά είχα ανάγκη να τα γράψω αυτά εδώ ελπίζοντας ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι που έχουν νιώσει έτσι μετά από φευγαλέες συναντήσεις με ανθρώπους που όπως θα έλεγε και ο patrick swayze, είναι σαν τον άνεμο. Στείλτε τη συμπαράστασή σας γνέφοντας με κατανόηση προς την οθόνη και συγχωρήστε με που γράφω σαν έφηβος εν μέσω ποιητικής κρίσης, θα μου έχει περάσει μέχρι αύριο.