ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απόψε θα πέσω για ύπνο και θα ξέρω ότι είναι το τελευταίο βράδυ που κοιμάμαι και είμαι ακόμα δική σου. Περίμενα με τόση αγωνία να περάσουν οι μέρες και να μου πεις τι αποφάσισες. Και τώρα να, ήρθε η ώρα αλλά δε θέλω, γιατί ξέρω ότι το πρωί θα μου κάνεις το τελευταίο τηλεφώνημα της σχέσης μας να μου πεις την ώρα και το μέρους που θα συναντηθούμε, θα πάμε για τον τελευταίο καφέ ως ζευγάρι και αφού μου πεις πως δε γίνεται να είμαστε άλλο μαζί θα πρέπει να σου πω αντίο...Αντίο που θα φεύγω από εκεί που θα είμαστε, αντίο που θα φεύγω από το εμείς. Μα πως γίνεται να μου ζητάς να σου πω αντίο όταν το μόνο που θέλω να σου λέω είναι καλημέρα το πρωί που σε χαζεύω να ετοιμάζεσαι για την δουλειά, καληνύχτα όταν σου χαϊδεύω τα μαλλιά μέχρι να σε πάρει ο ύπνος..Πως να σου πω αντίο όταν θα θέλω να φωνάξω ότι σε αγαπάω και σε έχω ανάγκη, όταν θα ξέρω ότι η σχέση μας καταστράφηκε επειδή δεν ήμουν αρκετά καλή για τους φίλους σου, επειδή ήμουν πολύ ζηλιάρα και πολύ γκρινιάρα για να μπεις στον κόπο να παλέψεις για εμένα, να παλέψεις για εμάς...επειδή όταν τσάκιζες την εμπιστοσύνη μου το μόνο που σου ζητούσα ήταν να με βοηθήσεις να την χτίσω, να την χτίσουμε, μαζί από την αρχή. Πονάει αυτό το αντίο , πονάει πολύ. Φεύγεις χωρίς λόγο και άδικα,φεύγεις απότομα, φεύγεις τώρα που πρέπει να μείνεις για το εμείς αλλά μάλλον το εγώ σου είναι πιο σημαντικό και πιο εύκολο να το σωσεις.