1.5.2016 | 01:44
Νυχτερινό
Μαύρη μου νύχτα σκοτεινή θλιμμένη μου αγάπη κόρη χαμένη σκυθρωπη και όμορφη απάτη, τα χείλη της ο προορισμός και η νύχτα η άνοιξη της μέσα στη μέθη της φωτιάς στα σπάργανα του ερου, γλεντάει στης Νιώτης το χώρο τον θάνατο σκοτώνει.. Θεούς γεννά στα πόδια της, ζωές και ιδρώτα χύνει, και δε φοβάμαι να τη βλαψω, να χαθώ μέσα στης λήθης τη χαρά μέσα στου κορμιού της τα βουνά, και δε φοβάμαι να χαθώ μέσα στης τρέλας το ίσως και δε φοβάμαι να πεθάνω μελωδικά για ένα βράδυ μαζί της...μπροστά της ο φαεθοντας γεννά τους μύθους των αιθέρων και γω νύμφη μου σκυθρωπη της καρδιάς σου φάντασμα ζω μέσα στου τότε τις χαράδρες...μια αυθόρμητη σύνθεση για όλες τις ποιητικές ψυχές που ψάχνουν για συντροφιά περιμένω γνώμες!