ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω μια κολλητη με την οποια ειμαστε φιλες απο το γυμνασιο. Εχουμε περασει πολλα μαζι κ την αγαπω. Τα τελευταια 3 χρονια ομως ειμαστε μακρια, γιατι εκεινη σπουδαζει μακρια απ την πολη μας, οποτε βλεπομαστε μονο γιορτες, καλοκαιρι (που επιστρεφει αυτη στην πολη μας) κ όποτε πηγαινω εγω για διακοπες στην πολη της. Σιγουρα ομως δεν εχουμε την καθημερινη επαφη που ειχαμε παλια. Μιλαμε στο τηλ περιπου μια φορα την εβδομαδα, αλλα λεμε τα πιο σημαντικα απ οσα συμβαινουν στη ζωη μας, κ οχι τις ασημαντες λεπτομερειες. Ομως στενοχωριεμαι που καποτε ηξερα ακομα κ αυτες τις ασημαντες λεπτομερειες για ζωη της, ενω τωρα οχι. Καθε φορα που ανεβαινω στην πολη της, συνειδητοποιω οτι πλεον οι φιλες της απο εκει την ξερουν καλυτερα σε πολλα πραγματα απ ο,τι εγω. Ξερουν τι φαγητα δεν της αρεσουν, ξερουν τα αγαπημενα της τραγουδια, ξερουν τι ρουχα ειναι του στυλ της κλπ. Ακουγονται χαζα ολα αυτα, αλλα μου φαινεται περιεργο να συζητω με την κολλητη μου κ να μην ξερω πχ οτι δεν τρωει κολοκυθακια ή οτι σιχαινεται το ρουμι. Κ οταν κατι τετοια συμβαινουν συνεχεια, νιωθω λες κ μιλαω με μια την οποια γνωρισα τωρα. Η πχ μου φαινεται περιεργο να μου μιλαει για το αγορι της κ εγω να τον εχω δει μονο απο φωτογραφιες. Μου φαινεται περιεργο να μην ξερω εναν ανθρωπο που εκεινη τη χρονικη στιγμη ειναι τοσο σημαντικος στη ζωη της φιλης μου. Νιωθω πως οταν δεν ξερω κατι τετοια πραγματα για κεινη, ειναι σαν να μην ξερω ενα κομματι του εαυτου της, ενα κομματι που καποτε το ηξερα, γιατι οταν ημασταν κοντα ηξερα ολα τα αγορια της, ηξερα τι τρωει, γιατι τρωγαμε συχνα μαζι, ηξερα τι ρουχα φοραει, γιατι μαζι ψωνιζαμε κλπ. Εννοειται πως την αγαπω κ αυτη το ιδιο, αλλα η αποσταση δημιουργει αναποφευκτα ενα μικρο κενο αναμεσα μας. Κ αυτο το κενο με ενοχλει.