ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηρθες για λίγο Αθήνα, άλλη μια φορά, απλά για δυο μέρες και εγω περίμενα πως και πως. Απέκτησε ομορφιά η ζωή μου και έτρεχα να κάνω πράγματα στο σπίτι και παντού για να σε υποδεχτώ. Εσυ βέβαια, όπως πάντα, είχες λίγο χρόνο, περιορισμένο με όλα αυτά που είχες να κάνεις. Αποφάσισα και εγω να βγω μια βόλτα νωρίς, έτσι για να περνάει η ώρα, μην με πλακώσει το σπίτι. Έκανα μετά το μπάνιο μου, σινιαρίστηκα και φόρεσα την καλύτερή μου εμφάνιση, αυτή της χαράς και της γλυκιάς προσμονής γιατί είχες έρθει. Και το σπίτι το έκανα κούκλα και μοσχομυριστό γιατί θα έμενες μαζί μου το βράδυ. Πόσο σε περίμενα..... Βγήκαμε στο κέντρο της Αθήνας, φάγαμε στο ταβερνάκι, περπατήσαμε και μετά πήγαμε σπίτι. Αγκαλιαστήκαμε, αφήσαμε το πάθος να ξεχειλίσει και μόλις τελειώσαμε περίμενα την αγκαλιά και τα φιλιά σου. Δυο τρυφερά λόγια μόνο περίμενα.... Αλλά δεν.... Ήσουνα τόσο βιαστικός που πήγες τρέχοντας στο μπάνιο και ντύθηκες μέσα σε δυο λεπτά. Εγω σε περίμενα να κάτσουμε, έστω και για πέντε λεπτά και εσυ με κοίταζες με τα πράγματά σου στο χέρι. Δεν είχες ούτε ενα λεπτό, έπρεπε να γυρίσεις στο πατρικό σου..... Δεν είχα προλάβει να ρίξω μια ρόμπα απάνω μου, απλά σε έβλεπα να ετοιμάζεσαι να φύγεις με ταχύτητα φωτός..... Πρόλαβες βέβαια να σχολιάσεις το βλέμμα μου και να μου ζητήσεις εξηγήσεις γιατί σε κοιτάω έτσι. Δεν μπορούσες να καταλάβεις γιατί σε κοίταζα με εκείνο το βλέμμα της απογοήτευσης, δεν έβλεπες το γιατί. Και εγω δεν βρήκα τη δύναμη να στα πω χύμα.... Απλα σε καληνύχτισα και σε άφησα να φύγεις. Δεν καταλαβαίνω πως το κάνεις αυτό και αν σημαίνω κάτι για εσένα.... Μακάρι να έβρισκα την δύναμη να στα πω απλά και ξεκάθαρα.... Αλλά δεν στα λέω ίσως γιατί ξέρω την απάντηση και δεν θα μου αρέσει.... Πόσο χαζούλα γίνομαι για την αγάπη σου....