ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω αν το διαχειριζομαι σωστα αλλα ειναι καιρος ν αποχωρησω απο εκει που περισσευω οσο κι αν πονα. Σε αγαπησα πολυ κι εσυ ουτε το εκτιμησες, ουτε το σεβαστηκες. Δεν ηθελα ν' ανταποδωσεις μονο να σεβαστεις αυτο το γεγονος. Τοσο δυσκολο σου ηταν; Μονο ν' αμφισβητεις την ειλικρινεια μου ηξερες. Το ξερω παντως οτι δεν σε νοιαζει και οτι οταν ξαναγλυκανες δεν το κανες επειδη ελεγες κοιτα το καημενο υποφερει αλλα απλα γιατι δεν εδενε αλλου η σαλτσα. Τελος παντων, ελπιζω μια μερα απλανα χωνεψω την ηττα μου σε πολλα επιπεδα και να σταματησω να το σκεφτομαι και να κριτικαρω. Δεν αλλαζει τιποτα που να χτυπιεμαι. Στην τελικη ας εφευγα νωριτερα αφου ειχα παραπονα... ποιος θα με κατηγορουσε; Α ναι εσυ! Με κατηγορησες οταν εφυγα αλλα μιση προσπαθεια για να μεινω δεν εκανες. Ολο χλευη. Και νομιζα οτι εμεις ταιριαζαμε... ποσο ηλιθια ειμαι. Πως δεν πιανω την δυσφορια του αλλου. Τοσο καιρο απλα σε ενοχλω. Ναι ως βδελλα με βλεπεις που απλα δεν εχει τιποτα καλυτερο να κανει. Αλλα δεν επιμενω αλλο. Γιατι απ ολα τα ασχημα, αυτο που δεν μπορω να διαχειριστω ειναι που δεν μ απησες αλλα δεν με αποδεσμευσες, μονο ψιχουλα. Και εκει η μονιμη συγκριση για να με κανεις να νιωθω μονιμα λιγη για σενα. Και οχι τιποτα αλλο, αδικη κριτικη!Ειχα και σου εδειχνα πολλη αγαπη, ε αφου δεν την θες την αποσυρω. Κι οχι, δεν πιστευω οτι μ αγαπησες.Κι εσυ, ο,τι θες πιστευε. Απλα τα γεγονοτα μιλανε, ποσο αλλο να εθελοτυφλησω;