ευχαριστώ, ευχαριστούμε! :) κάποιες φορές ξεχνάμε τα αυτονόητα
23.5.2016 | 18:35
Be grateful for what you have...
Hμουν έτοιμη να εξομολογηθώ ένα 'θεμα' που με απασχολεί και είδα αυτή την εξομολόγηση στην στήλη της αμπα.. Μετά έδωσα ένα χαστουκι στον εαυτό μου και συνειδητοποίησα πόσο αχάριστοι είμαστε κάποιες φορές. Ιδού αυτό που διάβασα και θέλω να το μοιραστώ μαζι σας.«Πόση γλύκα έχει η ζωή όταν κινδυνεύεις να τη χάσεις? Πόσο μελωδικοί ακούγονται οι καθημερινοί ήχοι της πόλης? Πόσο συμπαθητικός σου φαίνεται ο κύριος που σου πήρε τη σειρά στην τράπεζα? Πόσο δημιουργικό μοιάζει ένα μποτιλιάρισμα, αφού έχεις την ευκαιρία να παρατηρείς και να σκέφτεσαι? Μου είπαν οι ειδικοί ότι η δικιά μου μάλλον θα τελειώσει νωρίτερα από το αναμενόμενο. Άρνηση, θλίψη, φόβος, οργή, τώρα όμως θέλω να τη γευτώ και να την αγαπήσω. Θέλω να αφήσω αγάπη. Θέλω να με θυμούνται όμορφα και όμορφη (είναι ματαιοδοξία αυτό?). Αλλά δε θέλω να γίνω γραφική και δε θέλω οίκτο στα βλέμματα. Κλάψαμε μαζί με τις μεγάλες μου αγάπες. Και θα κλάψουμε ξανά. Ευτυχώς, γιατί είναι λυτρωτικό. Τώρα, όμως, τι κάνουμε για να απολαύσουμε το υπόλοιπο? Πριν αρχίσει η σωματική παρακμή? Τι να προλάβω να κάνω? Τι να προλάβω να μάθω στα παιδιά μου? Ο χρόνος τελειώνει στη μέση των 40...αυτή είναι η δική μου αλήθεια... » Πηγή: www.lifo.gr
1