ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 22 χρόνων και πριν λίγο καιρό χώρισα από μία σχέση 3 χρόνων. Με τον -πλέον- πρώην μου γνωριζόμασταν επιπλέον 1 χρόνο αλλά λόγω απόστασης δεν είχε γίνει τίποτα εξ'αρχής. Από την πρώτη στιγμή, υπήρχε μια αμοιβαία και απροσδιόριστη έλξη. Ήταν από τους καλύτερους ανθρώπους που είχα γνωρίσει και μου το επιβεβαίωναν όλοι και όλα. Κυρίως οι κινήσεις του και το πως μου συμπεριφερόταν. Για να μη μπω σε πολλές λεπτομέρειες, όσον αφορά εμένα ήταν ό,τι καλύτερο είχα ζήσει και μου είχε συμβεί. Δεν ήταν η πρώτη μου σχέση ως έφηβη αλλά ήταν ουσιαστικά ο πρώτος μου έρωτας, με βεβαιότητα η πρώτη μου αγάπη και ο πρώτος που ολοκλήρωσα. Για εκείνον πλέον δε ξέρω τι ήμουν. Χωρίσαμε εξαιτίας μου, λόγω συνεχιζόμενων προστριβών. Είμαι πολύ οξύθυμη και ευέξαπτη και δε μπορώ να διαχειριστώ εύκολα κάποιες καταστάσεις. Μόλις χωρίσαμε, έκανε κάτι που δε τον τιμάει καθόλου, με πλήγωσε πολύ και το ήξερε ότι θα συνέβαινε αν το μάθαινα. Δε θέλω να επεκταθώ περισσότερο. Δε μου είπε ποτέ για ποιο λόγο το έκανε, μόνο καποιες αοριστολογίες και την τελευταία φορά που μιλήσαμε είπε μόνο ότι ήταν πολύ δύσκολο για εκείνον να το κάνει αυτό και ότι μόνο εκείνος ήξερε πως νιώθει. Μου ζήτησε να πάρει ο καθένας τον δρόμο του και να προχωρήσουμε γιατί δεν τραβάει άλλο με εμάς και παραδόξως είχε δίκιο. Όσο δεμένη κι αν ήμουν μαζί του, ό,τι κι αν είχαμε ζήσει κι αν ένιωθα, δε γινόταν άλλο να είμαστε μαζί...πόσω μάλλον μετά από αυτό που έκανε. Έτσι σεβάστηκα τις επιλογές και τις επιθυμίες του και δε τον ξαναενόχλησα! Μετά από μία βδομάδα με έπαιρνε για μία ολόκληρη μέρα με απόκρυψη. Ήμουν σίγουρη ότι ήταν αυτός και επειδή ήταν πολύ ενοχλητικό όλο αυτό, να το σηκώνω και να μη μου μιλάει κανείς ή να μην απαντάω καθόλου και να συνεχίζουν να παίρνουν, του έστειλα μήνυμα να σταματήσει να με ενοχλεί με τις αποκρύψεις. Μου αρνήθηκε ότι ήταν αυτός, του ζήτησα συγγνώμη για την ενόχληση και σταματησαμε να μιλάμε. Μετά από λίγο μου έστειλε ότι θέλει, αν θέλω κι εγώ, να βρεθούμε για τελευταία φορά. Του είπα πως θέλω και κανονίσαμε να βρεθούμε. Όλο κάτι προέκυπτε και όλο αναβαλλόταν ώσπου κουράστηκα και του ζήτησα να το σταματήσουμε όλο αυτό γιατί δεν αντέχω να παίζει με την υπομονή και την ανοχή μου. Μου είπε πως δε το κάνει επίτηδες, απλώς συμβαινει. Δε συμμερίστηκα τα λεγόμενα του, επέμεινα στην αρχική μου απόφαση και έτσι ξεκόψαμε. Πριν από λίγο καιρό, μου έστειλε να μου ευχηθεί για τη γιορτή μου, μου έπιασε την κουβέντα και αργότερα καληνυχτιστήκαμε. Μετά από 2 μέρες μου ξαναέστειλε μήνυμα, με αφορμή κάτι που είδε και μου έπιασε πάλι κουβέντα...αρχικά με ρώτησε για τα νέα μου και έπειτα περί ανέμων και υδάτων. Κάποια στιγμή έφερα την κουβέντα στα μέτρα μου και τον ρώτησα γιατί μου έπιασε την κουβέντα έπειτα από αυτό που μου έκανε, έπειτα από ολα αυτά που μου έχει πει κλπ. και μου είπε ότι το έκανε για να σπάσει ο πάγος. Ακολούθησε μια κάπως έντονη συζήτηση, με κάποια πισωγυρίσματα εκ μέρους μου όπου αργότερα πήρα την απόφαση να του ζητήσω να μη μου ξαναμιλήσει ποτέ γιατί με φθείρει ψυχολογικά και να το τηρήσει αυτό για πάντα. Συμφώνησε μαζί μου και όταν τον ξαναρώτησα για επιβεβαίωση μου απάντησε ότι αυτό θέλει και εκείνος. Τις επόμενες μέρες ήμουν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση όμως μετά από λίγο διάστημα συνήλθα και ήμουν και πάλι πολύ καλά. Πλέον νιώθω πολύ καλύτερα! Νιώθω ότι το έχω σχεδόν ξεπεράσει. Έπειτα από όλα αυτά που συνέβησαν, θα ήμουν ηλίθια. Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που ελάχιστα πισωγυρίζω, μου λείπει κάπως και αρκετές φορές τον σκέφτομαι αλλά νομίζω όχι με νοσταλγία. Επίσης, το τελευταίο διάστημα ξυπνάω στενοχωρημένη, με τη σκέψη του. Τον βλέπω κάθε βράδυ στον ύπνο μου. Και το καλύτερο...σήμερα το βράδυ με πήρε πάλι με απόκρυψη. Με είχε ξαναπάρει πάλι πριν 2 βδομάδες περίπου. Τι συμβαίνει;;Γιατί, ενώ σε γενικές γραμμές νιώθω πολύ καλά και δε τον θέλω πίσω -κυρίως γιατί δε μου αξίζει πια- ώρες ώρες δε ξέρω τι πραγματικά νιώθω, τι θέλω και τι συμβαίνει όντως μέσα στο κεφάλι μου;; Το μόνο σίγουρο είναι πως είναι πολύ κρίμα ένα τόσο καλό παιδί, ένας πραγματικά υπέροχος άνθρωπος να καταντήσει να συμπεριφέρεται κατ'αυτό τον τρόπο και τόσο ανώριμα!! Λυπάμαι που εκείνος οδήγησε τα πράγματα και τον εαυτό του σε αυτή την κατάσταση, ενώ θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα και ας μη τα ξαναβρίσκαμε ποτέ πια. Ξέρω ότι έχω και εγώ εννοείται ένα πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτή την κατάσταση, αλλά τίποτα δε δικαιολογείται!! Συγγνώμη για το μεγάλο κείμενο και ευχαριστώ οποίον το διάβασε!! Δε θέλω κάποια απάντηση απαραιτήτως, απλώς ήθελα να τα βγάλω από μέσα μου. Καλή συνέχεια σε όλους!!