Με ταξίδεψες...
26.5.2016 | 17:07
Θάλασσα
και πάνω στο κορμί της αντιφεγγίζει το φεγγάρι. Το απαλό αεράκι την κάνει να αναριγά και εσύ μην μπορώντας άλλο να αντισταθείς στα παιχνιδιάρικα ρυτιδίσματα της βυθίζεσαι μέσα της. Σε τυλίγει στην υγρή και ζεστή αγκαλιά της και χάνεσαι στην απεραντοσύνη της. Ακούς τους απόκοσμους ήχους της να σου χαϊδεύουν τα αυτιά και να σε καλούν όλο και πιο μέσα της. Σαν άλλος Σεβάχ θες να εξερευνήσεις και την τελευταία πιθαμή της ύπαρξης της. Είσαι όμως τόσο μικρός και αδύναμος μπροστά της που όσα καράβια και να φτιάξεις μεγάλα σαν τους δαίμονες που σε κατατρέχουν, ποτέ δεν θα την κατακτήσεις . Θα σε αφήσει να περπατήσεις πάνω της και θα νιώσεις θεός αλλά το ένστικτο της άγριο και αδάμαστο θα σε συντρίψει όταν το θελήσει. Γερασμένος θα κάτσεις στα ύστερα σου και θα την κοιτάς από μακριά και αυτή θα σου χαμογελάει όλο σκέρτσο , θα απλώνει τα χεριά της να σε τραβήξει κοντά της και θα ξέρεις ότι δεν μπορείς να της πεις όχι γιατί ...
1