ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ημουν 15 πρωτες παρεες ,εφηβεια, πρωτα χτυποκαρδια προσμονη για καλοκαιτι ερωτες παγκακια πλατειες τρελες μηχανακια φασεις με γελια τσακωμοι μαλλιοτραβηγματα κλικες , υπεροχες αναμνησεις με καλες και ασχημες στιγμες με φιλες που υποσχομασταν να μεινουμε ετσι με λαθοι που μου κοστισαν σε μενα και σ αυτες,,με ερωτες ανεκπληρωτους και τα πρωτα φιλια στο παγκακι η πρωτη σχεση τα πρωτα κλαματα ,,τα ψεματακια στπυς γονεις για να ξεκλεψουμε μια -δυο ωρες παραπανω εξω . Αυτα μεχρι τα 18...Πανελληνιες ο καιενας περναει αλλου ,αλλες παρεες ,καφετερειες πιο συχνα οι φιλες στο σχολειο αφαντες με μενα να αναρρωτιεμαι γιατι δεν σηκωνουν το τηλεφωνο τα αγορια αλλου ο καθενας χωριστα. Και αλλοι ερωτες αυτη τη φορα λιγο πιο οθσιαστικοι αλλα ενδιαφεροντα ..δουλεια φιλιες που υποσχεθηκαν και αυττες με την σειρα τους αιωνιοτητα και φτασμε στο σημερα ...Υστερα απο σπουδες και απειρες δουλειες φτανεις στα 25 σου και συνειδιτοποιεις οτι εμεινες με ενα δυο προσψωπα που ειναι και δεν ειναι διπλα σου ,με ενα πτυχιο ,με ξενες γλωσσες, χωρις δουλεια, σπιτι με την μαμα καιε μερα γιατι οι φιλες σου πιασαν δουλεια και ξεχασαν να σε παρουν τηλ γιατι βρηκαν αντρα και πανε σοβαρα οππτε τωρα πια εισαι η τεταρτη επιλογη τους γιατι μεγαλωνεις και εχεις αλλες υποχρεωσεις γιατι απο εκει που εχεις ενα αγορι να σε στηριζει μπαινει σε φαση και σου διαλλυει το συμπαν με το "ειμαι χαλια κανε υπομονη ακομα και αν σε γραφω" ολοι προχωρανε μπροστα και εγω νοιωθω τοσο μα τοσο στασιμη . Εκανα τοσα πραγματα στο παρελθον τοσα ονειρα ημουν δραστηρια και τωρα απλα τιποτα.... λες και μου πατησες ενα διακοπτη .νοιωθω μονη απλα εχω να βγω για καφε να μιλησω εστω πανω απο μια ωρα με μια φιλη μπυ μηνες και αν μιλαμε παιρνω εγω... φοβαμαι την μοναξια και ουτε το αγορι μου μππρει πλεον να κανει κατι γιατι ειναι μακρια και θα ειναι για αλλους εξι μηνες... 25 και στο σπιτι με μονη συντροφια την μανα μου και μονη μ απασχοληση να ψαχνω το πρωι για δουλεια