ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο την απέναντι βεράντα είναι το δωμάτιο ενός 9χρονου κοριτσιού, κάθε μεσημέρι μετά το σχολείο η "μάνα" το διάβαζε και άκουγα συνέχεια να το μαλώνει. Τώρα που άνοιξε ο καιρός για τα καλά και έχω μονίμως τις πόρτες ανοιχτές ακούγονται τα πάντα καμπάνα.Η μάνα να του λέει "είσαι βλαμένο παιδί μου; τα άλλα παιδιά γιατί το λύνουν; Καθυστερημένο είσαι; Να δεις αυριο θα σε κάνω ρεζίλι στα άλλα παιδιά, θα πω και τη δασκάλα σου για το πόσο τεμπέλα είσαι" και τα λέει ουρλιάζοντας. ΤΟ καημενούλι άρχισε να κλαίει με λυγμούς και η "μάνα" να του λέει σκάσε θα φας σφαλιάρα. ΤΟ παιδάκι άρχισε να τσιρίζει και δεν σταματούσε για ώρα. Δεν έχω καταλάβει να του δίνει ξύλο ή να το χτυπάει ευτυχώς, αλλά και μ΄λονο ο τρόπος και αυτά τα λόγια πονάνε πιο πολύ. Αυτή η "μάνα" αν αύριο το παιδί της βγει με προβλήματα προσαρμοστικότητας, δεν διαβάζει και σταματήσει το σχολείο θα γυρνάει και θα λέει "κοίτα το σκασμένο σε ποιόν έμοιασε το παλιοκόριτσο"Ει, εσύ που το παίζεις μάνα, κοίτα στον καθρέφτη να δεις ποιος θα φταίει όταν το παιδάκι θα έχει σοβαρά ψυχολογικά αύριο μεθ'αύριο. Όταν στο σπίτι του φέρεσαι σαν σκουπίδι και το ουρλιάζεις, μετά αν το πάρεις μαζί σου στο σούπερ μάρκετ ή σε μια έξοδο και ουρλιάζει ή κλαίει στα καλά καθούμενα, δεν φταίει αυτό, εσένα μιμείται, φταίς εσύ και μόνο εσύ, όχι το παιδί.