ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαριέμαι να λέω "Χρόνια πολλά" σε όσους έχουν γενέθλια και η αλήθεια είναι ότι χέστηκα γι' αυτό. Μερικές φορές το παίζω τρισχαρούμενη όμως μέσα μου δεν νιώθω απολύτως καμία χαρά για τα γενέθλια του καθενός. Τι με νοιάζει που κλείνει άλλον ένα χρόνο στη ζωή και τι με νοιάζει που γεννήθηκε τη συγκεκριμένη ημέρα πριν από 20 χρόνια; Δεν με νοιάζει. Απορώ για την τόση χαρά πια για ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και από την στιγμή που είμαστε ενήλικες και όχι μωρά παιδιά, προς τι τόσος παλιμπαιδισμός; Τα δικά μου γενέθλια δεν με ενδιαφέρουν, την ημέρα αυτή την βρίσκω όπως μια οποιαδήποτε καθημερινή. Μερικές φορές μου παίρνουν τούρτα και ειλικρινά χέστηκα και δεν νιώθω καμία ιδιαίτερη χαρά να τη σβήσω. Το θεωρώ κατάλοιπο της παιδικής ηλικίας. Και να μην μου ευχηθεί κανείς, απλά δεν με νοιάζει. Ούτε στραβώνω ούτε το προσέχω και νομίζω πως απλά ούτε αυτούς τους νοιάζει αλλά βγάζουν μια υποχρέωση. και γιατί να αγοράζουμε δώρα σε όσους έχουν γενέθλια; Μωρά παιδιά είναι; Δεν καταλαβαίνω... ΤΟυς επιβραβεύουμε ας πούμε για το γεγονός ότι γεννήθηκαν λες και ήταν επιλογή τους ή είναι κάποιο κατόρθωμα; Αν ας πούμε έπρεπε να δίνουμε σε κάποιον δώρο, το λογικό θα ήταν να το δίνουμε στους γονείς την ημέρα των γενεθλίων του παιδιού - που αυτοί αποφάσισαν να κάνουν το παιδί κι εκείνη την ημέρα γεννήθηκε. Βλακείες της ζωής.