ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχθες ονειρευτηκα το μπαμπά μου. Είχα επιστρέψει απο μια εκδρομή και ήρθε να με πάρει για να με βοηθήσει με τη βαλιτσα. Πρωτη φορά τον έβλεπα να στέκεται όρθιος, να περπατάει χωρίς να βασανίζεται απο τα πόδια του. Πρωτη φορά περπατουσαμε μαζι. Αστείο ετσι; Καναμε κάτι τόσο συνηθισμένο γιατί απλα περπατουσαμε αλλά ένιωθα τοσο ευτυχισμένη που είχα το μπαμπά μου δίπλα μου να στέκεται όρθιος. Τον κοιτουσα με τόση περηφάνια και χαρά. Ξαφνικα όμως έμεινα μονη και εκεινος είχε εξαφανιστει. Ελειπε και η βαλίτσα μου. Καποιος με φώναξε κρατώντας την . Κάπου την είχα αφήσει. Συνειδητοποιησα πως δεν ήρθες να με πάρεις. Ημουν μονη. Συνειδητοποιησα πως εχεις φύγει και δε θα σε ξαναδώ ποτέ. Είδα ενα όνειρο που στην πορεία έγινε εφιαλτης και δε θα τελειώσει ποτέ γιατί γλυκε μου μπαμπά έφυγες νωρίς εξαντλημένος απο τη ζωή και δεν καταφέραμε ποτε να πάμε μια βόλτα μαζί. Δεν μπορουσες. Δεν είχες τις δυνάμεις. Ξερω, οτι τώρα εχεις ξεκουραστεί απο τις ταλαιπωρίες που πέρασες και ελπίζω να είσαι ευτυχισμένος εκεί που βρίσκεσαι. Ευχαριστώ που ερχεσαι στα ονειρα μου και έτσι μπορω και σε βλεπω.