ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την συνάντησα τυχαία σε ένα λεωφορείο και την θυμήθηκα. Μιλήσαμε για γενικά θέματα και μετά την πιάσαμε συζήτηση για ταξίδια, αφού ξέρω ότι της αρέσουν, έχω κάνει κι εγώ μερικά και ανταλλάξαμε απόψεις. Την είχα καθηγήτρια στο γυμνάσιο, πάρα πολύ καλή στην δουλειά της αλλά και ως άνθρωπος. Ήταν η μοναδική που ενδιαφερόταν για τους μαθητές της και η μοναδική που μας στήριζε. Αν δεν ήταν αυτή, δεν θα κάναμε ποτέ εκπαιδευτηκές εκδρομές. Έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια από τότε. Πάντα είχαμε μία καλή σχέση μεταξύ μας κι ας με έκοβε στα μαθήματά της χαχα (φιλόλογος). Στα διαλείματα πάντα μιλούσαμε και κάποιες φορές μας έλεγε ότι πήγαινε σε διάφορες χώρες και μας έδειχνε κανένα σουβενίρ που μπορεί να είχε μαζί της ή φωτογραφίες. Εμείς τα παιδιά χαιρόμασταν όταν μας έλεγε για τα ταξίδια της και τις εμπειρίες της και ζηλεύαμε. Όταν περνούσε κάποιος καιρός την ρωτούσαμε κι εμεις, αν έκανε κανένα άλλο ταξίδι. Πήγαινε μαζί με τον άντρα της, παιδιά όμως δεν είχαν αλλά ούτε τώρα έχουν. Μας έλεγε χαριτολογώντας, όταν μεγαλώσουμε να βρούμε και εμείς έναν/μία σύντροφο που να αγαπάει τα ταξίδια. Έχει φτάσει κοντά τα 60+ χρόνια τώρα, και συνεχίζει ακόμα τα ταξίδια. Τώρα θα κάνει tour σε διάφορες χώρες με λεωφορείο. Πλέον όμως έχει σταματήσει τις πεζοπορίες γιατί δεν έχουν και πολλές αντοχές, μου λέει. Και το απίστευτο είναι ότι η γυναίκα αυτή κουτσαίνει και πήγαινε για πεζοπορίες και εμείς που έχουμε μια χαρά πόδια, βαριόμαστε να περπατήσουμε. Από τους καλύτερους και αγαπημένους εκπαιδευτικούς που είχα ποτέ.