ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχουμε χωρίσει απ'το καλοκαίρι που μας πέρασε. τον έχω βρίσει σε φίλες μου κι έχω και πολλές. συμπεριφέρθηκε άσχημα, αυτή είναι η αλήθεια. θόλωσα κι εγώ και είπα κάποια άσχημα πράγματα, δράση- αντίδραση. μου λένε ότι είναι ηλίθιος και το ξέρω κι εγώ αλλά κάποιες φορές όπως τώρα στεναχωριέμαι τόσο πολύ που μιλάω άσχημα για αυτόν, γιατί τον αγαπάω.. τόσοι μήνες έχουν περάσει κι ακόμα δεν τον έχω ξεπεράσει... γνωρίζω άτομα, βγαίνω ραντεβού, αλλά πάντα είναι εκεί, πάντα μέσα στο μυαλό μου... δε θέλω να τον βρίζω, γιατί το κάνω αυτό; ακόμα έχω τόση οργή μέσα μου, είμαι νευριασμένη περισσότερο μαζί μου που μετά από τόσα που έγιναν τον θέλω ακόμα και δε ξέρω και τι κάνει, αφού δε μπορώ να επικοινωνήσω μαζί του. μόνο σπάνια τον πετυχαίνω στο δρόμο, αλλά δε μιλάμε.. δεν αντέχω άλλο. δε θέλω να τον βρίζετε, σήμαινε και σημαίνει τόσα για μένα, αλλά κι εγώ γιατί το συνεχίζω αυτό; δεν τον έχω ξεπεράσει, ποτέ δε θα ζητήσει συγγνώμη κι εγώ ενώ τη μια είμαι αδιάφορη, την άλλη τον βρίζω, μετά όμως στεναχωριέμαι και τα αναιρώ όλα και πάμε πάλι απ΄την αρχή....σ'αυτό το χρονικό διάστημα έκανα και ένα πισωγύρισμα και δε νιώθω καθόλου περήφανη για εκείνο το βράδυ, αλλά δε μπόρεσα να το ελέγξω... απλώς δε μπορώ να καταλάβω γιατί είμαστε έτσι τώρα. μοιραζόμασταν τα πάντα. συζητάγαμε και είχαμε δεθεί και οι 2...τώρα πια δε σημαίνουν τίποτα;...προς το παρόν δεν τις καταλαβαίνω τις ερωτικές σχέσεις...