ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ήμουν μέχρι πριν λίγο καιρό με έναν άνθρωπο και η σχέση αυτή κράτησε περίπου έξι μήνες. Αυτό το άτομο ήταν κάτι διαφορετικό για εμένα - τον ερωτεύτηκα πολύ και τον αγάπησα πολύ. Για 6 μήνες είχα αφιερωθεί σε αυτόν. Πάνω απ' όλα, έκανα πολλά πράγματα για αυτόν. Δε μετάνιωσα τίποτα, απεναντίας, είδα πόσο μπορώ να αγαπήσω κάποιον και συνειδητοποίησα αρκετά πράγματα για τον εαυτό μου.Ο άνθρωπος αυτός ήταν μετριοπαθής στην έκφραση των συναισθημάτων του και ποτέ δεν ήταν διαχυτικός μαζί μου. Δε με πείραζε - πιστεύω ότι ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά και δε μπορείς να απαιτείς από κάποιον να είναι κάτι που δεν είναι. Για έξι μήνες ήμουν κοντά του, τον στήριξα σε δύσκολες καταστάσεις και όπως μπόρεσα βοήθησα.Αυτό που θέλω να εξομολογηθώ είναι και το βαθύτερό μου παράπονο. Η σχέση σα σχέση ήταν όμορφη. Ήταν όμορφο που δόθηκα σε κάποιον. Όμως αυτός ο άνθρωπος τελικά έφυγε, γιατί δε μπορούσε να μείνει - έφυγε από αυτή την πόλη και επειδή δεν υπάρχει έδαφος ήταν καλύτερο να αποχωριστούμε. Από τη στιγμή που έφυγε έκοψε κάθε επαφή μαζί μου. Δε θεωρώ ότι το έκανε επειδή ήθελε να κάνει τη μετάβασή του πιο εύκολη - είναι ένα άτομο ανεξάρτητο. Έκοψε την επαφή μαζί μου, επειδή, όπως μου είχε πει, δεν υπήρχε κάποιος λόγος «να μιλάμε σαν να είμαστε ζευγάρι, ενώ δεν είμαστε. Δεν είναι υγιές».Όμως εμένα η στάση αυτή με πλήγωσε. Μέσα σε 10 μέρες αυτός ο άνθρωπος με ξέχασε. Τι έκανα για αυτόν, ξέγραψε εμένα. Δεν επικοινωνεί μαζί μου. Αν δεν προσπαθήσω εγώ να κάνω συζήτηση δε κάνει και, όποτε κάνω, νιώθω με τις απαντήσεις του ότι είμαι μια υποχρέωση. Είναι τυπικός στα λεγόμενά του και αποστασιοποιημένος και αυτό έγινε μαχαίρι από τη στιγμή που έφυγε. Και δε φαίνεται να τον πειράζει - στα κοινωνικά δίκτυα είναι το ίδιο περιχαρής όσο ήταν και πριν.Πληγώθηκα πολύ. Δε νομίζω ότι η αγάπη που έδωσα άξιζε να ξεχαστεί μέσα σε δέκα μέρες. Δεν έχω καμία απαίτηση από αυτόν να κρατά επαφές στενές μαζί μου και να επικοινωνεί μαζί μου κάθε μέρα για το παραμικρό θέμα. Όμως εγώ τον αγάπησα πολύ, τον ερωτεύτηκα και του έδωσα ό,τι μπορούσα. Είναι πολύ απαξιωτική αυτή η παγωμένη στάση. Φαίνεται ότι προχωρά στη ζωή του και χαίρομαι - τον αγαπώ τόσο πολύ που θέλω να κάνει ό,τι επιθυμία έχει πραγματικότητα, ακόμη κι αν δεν έχω χώρο μέσα σε αυτές - αλλά θέλω να προχωρήσω κι εγώ και δε μπορώ γιατί σκέφτομαι τη στάση του και πληγώνομαι ακόμη περισσότερο