ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με χει πνιξει σα θηλια στον λαιμο αυτη η κοινωνικη απομονωση δεν παλευεται αλλο η κατασταση,απο τις πολυωρες σκεψεις μου κοιμαμαι και τρωω ελαχιστα δε διαβαζω ιδιαιτερα και νιωθω μια συνεχη δυσφορια και δυστυχια.Δεν αντεχω αλλο, κοντευω να τελειωσω το σχολειο και δεν μου χει μεινει ουτε ενας φιλος ουτε μια παρεα ουτε ενας ανθρωπος να πω τον πονο μου,μισω την κλαψα αλλα ωρες ωρες ειναι αναγκαια οταν δεν υπαρχουν προοπτικες και ευκαιριες για να αλλαξεις την τρεχουσα κατασταση.