ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
12.7.2016 | 18:41

μαλλον μου συμβαινει

αυτο που κοινως λεγεται απωθημενο και μου τα σκαει τωρα ανεξελεγκτα. δηλαδη τον ηθελα τοσο πολυ, δηλαδη ηθελα τοσο πολυ την ιδεα που ειχα φτιαξει για εμας, που επεισα τα μεσα μου οτι αυτο ειναι το αληθινο και αν και η λογικη μου λεει το ακριβως αντιθετο μεσα μου ,η διαισθηση μου, που μαλλον εγινε εμμονη και παραισθηση, οχι μονο λεει οτι ναι αλλα το νιωθει τοσο πολυ, τοσο ζωντανα και αληθινα, που πραγματικα απορω ποση δυναμη εχει πια η φαντασια μου? τοση οσο χρειαζεται για να με ξετιναξει? για να με απομονωσει και να με κανει να μην ζω?θελω να ζησω, οχι να ειμαι στη φαντασια μου, και θα προσπαθησω και αλλο, και ας ειμαι ξεθεωμενη και κλειδαμπαρωμενη. και ας εκανα καποιες προσπαθειες (ξανα και ξανα) που πονεσαν και αυτες. δεν περιμενω τιποτα απο κανεναν πια, και ισως αυτο ειναι πλεον το κακο, αλλα μηπως τελικα ειναι καλύτερα απο τότε που περίμενα ?δεν ξερω με εχετε μπερδεψει, με εχετε κανει καχυποπτη, με εχετε κανει να χασω την εμπιστοσυνη στο σωμα μου, στο μυαλο μου, στη διαισθηση μου, στη καρδια μου ,στα παντα μου. μετα απο αυτο που εγραψα σαν να καταλαβα οτι δεν εχω απολυτως κανενα προβλημα. ο περισσότερος κοσμος που με περιτρυγυριζε δεν ηξερε να εκφραζεται και να αγαπα. ελπιζω οτι θα δω καλυτερες μερες σε αυτο το τομεα. ειμαι μονη μου απο παντα για αυτο τον λογο. ειναι μεγαλη μαλακια οτι εχω γινει καχυποπτη . και λεω οτι ειναι μεγαλη μαλακια γιατι ενω δεν θελω να ειμαι, βλεπω οτι εχει ποτιστει βαθια μεσα μου αυτη η νοοτροπια, που απο την μια ειμαι υπερηφανη για αυτο ,γιατι επιτελους προστατευω τον εαυτο μου, αλλα απο την αλλη νιωθω οτι διωχνω κοσμο μακρυα μου. δεν τους θελω κοντα μου ειναι η αληθεια, γιατι καθε φορα που καποιος ερχεται πιο κοντα θα πει την μαλακια του, θα με κρινει, θα με ψυχαναγκασει και δεν ξερω και εγω τι αλλο. τι στο διαολο? ολοι ετσι ειναι?κανεις σας δεν μπορει να ειναι ελευθερος και ευγενικος μεσα σε μια σχεση?κοντευω 40 και δεν εχω κανει ακομα καποια ικανοποιητικη σχεση.(ναι ακουγεται και ειναι φοβερο)και ναι εχω κανει ψυχοθεραπεια καποια χρονια και συνεχεια ακουγα την καραμελα αγαπα τον εαυτο σου. με λατρευω παιδια, θεωρώ οτι ειμαι οτι πιο πολυτιμο έχω και δεν νομιζω οτι ειναι αυτο το προβλημα μου. μικρη ειχα αυτη την απιστευτη αυτοπεποιθηση που με εκανε να χορευω οπου ακουγα μουσικη και την θυμαμαι ακομα αυτη ητν αισθηση.εχω σταματησει να χορευω εδω και χρονια....με καναν να σταματησω αλλα δεν επρεπε , επρεπε να τους πω να πανε να γαμηθουν και να συνεχισω τον χορο μου.αυτο ηταν το μοναδικο μου λαθος.βασικα πρεπει να βγαινω περισσοτερο εξω, δηλαδη ειναι πιο απλα τα πραγματα απο οτι τα περιγραφω.οποιος το διαβασε,καλα έκανε. καταλαβε όμως?
4
 
 
 
 
σχόλια
Στην πρώτη παράγραφο τα λες όλα. Δημιουργείς στο μυαλό σου μία εικόνα για τον άλλο, η οποία δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα. Προβάλλεις τα δικά σου θέλω και τις δικές σου προσδοκίες. Δημιουργείς ένα είδωλο, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή όπως τον τοποθετείς σε ένα βάθρο, να έρχεται η απομυθοποίηση και να απογοητεύεσαι. Να εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου γιατί σε προειδοποιεί. Ενδέχεται να μην μπορείς να το ερμηνεύσεις με τη λογική, αλλά σχεδόν πάντα είναι αλάνθαστο. Ίσως βιάζεσαι να ερωτευτείς και να αποκτήσεις συναισθήματα για τον άλλο, αλλά αυτό είναι κάτι που απαιτεί χρόνο. Χρόνο για να τον μάθεις και να τον γνωρίσεις. Μπορεί στην αρχή να μας ελκύει η εικόνα που βλέπουμε και αυτή που προβάλλει ο άλλος, αλλά μην στέκεσαι εκεί. Ο έρωτας έρχεται και ολοκληρώνεται όταν ερωτευτείς το μυαλό του και τον τρόπο σκέψης του. Μην αποθαρρύνεσαι και μην απομακρύνεις τους ανθρώπους που σε προσεγγίζουν. Αναρωτήσου αν τα άτομα που γνώρισες, θα σε έλκυαν και τώρα. Αποστασιοποιήσου και κρίνε τους σύμφωνα με τη λογική. Είναι πολύ πιθανό να καταλάβεις πως δεν τους ήθελες πραγματικά και όχι απαραίτητα επειδή δεν άξιζαν ως άνθρωποι, αλλά επειδή στην ουσία δεν τους γνώρισες και ούτε εσύ από την πλευρά σου, τους άφησες να σε γνωρίσουν. Τέλος, αφού αγαπάς τον εαυτό όσο λες, να μην συμβιβάζεσαι με τίποτα λιγότερο από όσα αξίζεις.
Μην σταματήσεις να χορεύεις. Πίστεψε με, θα εμφανιστεί ο κατάλληλος παρτενέρ με τον οποίον θα χορεύεις ασταμάτητα για την υπόλοιπη σου ζωή.Ένας παρτενέρ ο οποίος θα αξίζει την εμπιστοσύνη σου αλλά και το σεβασμό σου. Πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου και όχι απλά να επιβιώνεις μέρα με τη μέρα.
Ειμαι 17, ωστόσο το νεαρό της ηλικίας μου δεν με εμποδίζει απο το να κατανοήσω τη σκέψη σου.Συμπεραινω λοιπόν ενα συνοθυλευμα ιδεών που υποδηλώνει ταραχή .Στην αρχή μιλάς για ανεκπλήρωτες ψευδαισθήσεις που κάθονται στο λαιμό σου εδω και χρόνια.Η αμετροεπης ανάγκη της διακαουςας αναζήτησης της τέλειας σχέσης σε οδηγούσε και σε οδηγεί σε ενα συναισθηματικό αδιέξοδο και ενα ψυχολογικό κορεσμό που φαίνονται δυσβάσταχτοι κατα τα λεγόμενα σου.Δεν καταλαβαίνω ομως εάν αποζητάς τη λύση απο την εικονική παρέα της lifo ή ενα εξιλαστήριο θύμα να πεις τον πόνο σου.Μπορω να βοηθήσω και στα δύο ή τουλάχιστον θα προσπαθήσω...
Εγώ πάλι,που διάβασα το κείμενο 2 φορές,είμαι και κάπως αισιόδοξη...Σίγουρα υπάρχει μια τρελή ανακατωσούρα στο μυαλό της εξομολογουμένης,αλλά ταυτόχρονα με τα προβλήματα που αναφέρει,προτείνει και κάποιες λύσεις-έστω και απλές...το γεγονός ότι κάθισε και τα έγραψε,μάλλον βοήθησε να βάλει κάποια πράγματα σε μια σειρά...κι αυτό την βοήθησε περισσότερο απ'ότι κι αν πούμε εμείς...και για να πω και κάτι επιπλέον,στη ζωή χρειάζεται συνεχής προσπάθεια...δεν βρίσκουμε κάποια στιγμή το τέλειο και μετά τέλος.Και η πραγματικότητα,όσο πεζή κι αν είναι μερικές φορές,είναι καλύτερη από τη φαντασία...συν ότι η φαντασία δεν γεμίζει το κρεβάτι μας τα βράδια... ;)Συνέχισε την προσπάθεια εξομολογούμενη και να χορεύεις σε κάθε ευκαιρία!
Scroll to top icon