ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ένας άνθρωπος που στη ζωή του έχει υποφέρει πολύ. Έχει προδωθεί, έχει κατηγορηθεί για πράγματα που ποτέ δεν έκανε, έχει αδικηθεί από συγγενείς και μάλιστα, κοντινούς. Η ζωή μου είναι σχεδόν κατεστραμένη κι οι άνθρωποι που με αγάπησαν ποτέ αληθινά, μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού... Σήμερα απεβίωσε ένας άνθρωπος που για μένα δεν ήταν συγγενικό πρόσωπο, όμως ήταν το ένα από τα τέσσερα άτομα που με αγάπησαν ποτέ στη ζωή μου. Ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος με αγαπούσε σαν να ήμουν εγγονός του κι εγώ τον αγαπούσα σα να ήταν ο δικός μου παππούς, γιατί ο δικός μου παππούς και ο γιόκας του ήταν οικογένεια απατεώνων, λωποδυτών, καθαρμάτων, από τα σόγια που καταστρέφουν ζωές και μαυρίζουν ανθρώπους, ενώ το παίζουν τίμιοι, καλοί, άγιοι και κοινωνικοί αρρωγοί.Αυτός ο άνθρωπος με το που τον επισκέφτηκα ξανά στη μεγαλόνησο όταν ενηλικιώθηκα, από τη χαρά του έτρεξε και μου αγόρασε έναν σταυρό μαλαματένιο, σαν την καρδιά του, χρυσόν. Με φιλοξένησε, ενώ είχε ζόρι οικονομικό δεν με άφησε να πληρώσω τίποτα και εγώ αργότερα, του βάφτισα το εγγονάκι. Μου φέρθηκε σα να ήμουν βασιλιάς, καλύτερα κι από το ίδιο του το σόι. Περίμενα να σταθεροποιηθώ οικονομικά για να ξαναπάω να τον δω, όμως δεν πρόλαβα, ο Θεός τον πήρε... Τα παιδιά του μου είπαν πως ήταν στο νοσοκομείο και υπέφερε, τα εγγόνια του ήταν διακοπές και δεν έζησαν την πικρία του να χάνεις τον δικό σου άνθρωπο, πόσο μάλιστα όταν έχει χρυσή καρδιά...Κλαίω περισσότερο από όσο έκλαψα για θανάτους στο σόι μου, πικρά, γοερά, με μαύρο δάκρυ, κι ας είμαι ολόκληρος μαντράχαλος. Δεν πέθανε ένας άνθρωπος, σήμερα, εγώ σήμερα, έχασα τον παππού ΜΟΥ! Σήμερα, εγώ, έχασα τον τρίτο από τους τέσσερεις ανθρώπους που με αγάπησαν ποτέ μέσα σε μια ολόκληρη ζωή. Πέμπτος δεν θα υπάρξει και το ξέρω πολύ καλά... Μου έμεινε μονάχα ένας άνθρωπος πλέον.