ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Που με "τρώει"τρια χρόνια τώρα μέσα μου,και δεν το ξέρει κανεις.Εχω γεμισει σκουρια και σαπιλα.Ξυπναω να παω στην δουλεια μου και σκεφτομαι αυτον,κοιμαμαι και τον σκεφτομαι σαν μικρο κοριτσακι.Καθε φορα που βγαινω εξω στην Αθηνα φοβαμαι μην τον πετυχω.Κρυβομαι σπιτι μου.Παρανοικα πραγματα δηλαδη.Μεχρι και σε ψυχολογο εχω σκεφτει να παω αλλα ντρεπομαι.Αλλα ειμαι ανθρωπος και εχω και εγω συναισθηματα και κολληματα.Είναι ο πιο εκκεντρικος,περιεργος,εξυπνότερος,ομορφότερος,πιο μυστήριος και ενδιαφέρον άνθρωπος που θα γνωρίσεις.Μου ειχε γυαλισει το ματι με αυτον τον τυπο δεν ξερω ,με ενδιεφερε πολυ πριν γινει κατι μεταξυ μας χρόνια πριν και τον διεκδικησα μετα απο πολυ κοπο.Υπήρξε έντονη σεξουαλική έλξη και απο τους δυο ,γίνανε πολλά μεταξύ μας και εμπειρίες που δεν περιγράφονται με λογια.Λόγω παρεξηγησης και εγωισμού του έληξε όλο αυτό μεταξύ μας χωρίς κάποιο λογο ,βεβαια εκεινος φαινοταν οτι με ηθελε ενώ εγώ πληγωμενη το έπαιζα δυσκολη και εκρυβα πως ήμουν τρέλα ερωτευμένη μαζί του και τον "αγνοησα".Και κάπως έτσι εφυγε εκεί που είχα αρχίσει να κάνω όνειρα για εμας.Και καπως ετσι δημιουργήθηκε ενα απωθημενο.Και για κάποιο λογο νομιζω οτι και σε αυτον έχω μείνει απωθημενο.Ενα χρονο μετα προσπάθησε να επικοινωνήσει μέσω γνωστού μας,εγω φυσικα τον σκεφτομουν ακομα και ειχα ξετρελαθει αλλά δυστυχώς εβγαινα με άλλον για μερικές εβδομαδες ...Και εδώ είμαστε,3 χρόνια μετα,για αλλη μια χρόνια τον σκέφτομαι ακόμα ,τον σκεφτομαι κάθε λεπτο,δεν έχουμε καμια επαφη ,δεν γνωρίζω καν τον αριθμο του πια,δεν έχουμε γνωστους...Ντρέπομαι τον ίδιο μου τον εαυτό αλλά δεν μπορω να ξεκολλησω απο αυτές τις αναμνήσεις !