ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ακόμα έφηβη και ξέρω πως μπορεί να σας φανεί περίεργο αλλά δεν έχω ζήσει παιδικά χρόνια γεμάτα χαρά όπως αρμόζει σε ένα παιδί. οι γονείς μου ήταν πάντα σε κόντρα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... συνέχεια υπήρξαν εντάσεις σπίτι.... Ο πατέρας μου τότε όπως και τώρα δουλεύει βράδυ...αυτό έφερνε τους περισσότερους τσακωμούς σπίτι... Στα 7 μου οι γονείς μου χώρισαν... Ήταν ελεύθεροι να κάνουν της ζωές τους μα εμένα δεν με σκέφτηκαν που διέλυσαν την δική μου... Ο πατέρας μου ποτέ δεν νοιαζόταν για εμένα σαν να μην υπήρχα... Μέχρι που έφτασα στα 17 τοτε ξαφνικά θέλει σε να γίνει ο "καλός πατέρας ".Μα ήταν πιά αργά όλα αυτά τα χρόνια υποφέρω απο αυτόν τον άνθρωπο... Ψυχικά δεν νιώθω τίποτα είμαι ένα παγωμένο πλάσμα άψυχο... Το διαζύγιο τους δεν ήταν ο λόγος που έγινα έτσι ηταν αφορμή η συμπεριφορά του απέναντι μου ήταν η αιτία.... Είχα πάντα απο πολυ μικρή έμφυτο έναν φόβο και ένα μίσος για αυτόν... Είχε κάνει πράγματα στο παρελθόν που με έκανε να θέλω να πεθάνει.... Με έχει κλειδώσει στην κόλαση μόνιμα.... Όλα αυτά έχουν επιπτώσεις και στην υγεία μου κυρίως στην καρδιά μου... Σε σημειο αρκετά τραγικό για ενα κορίτσι νέο.... Ελπίζω να υπάρχει κάποιος/α εκεί έξω που να έχει το ίδιο πρόβλημα ή παρόμοιο και να με καταλάβει....