30.7.2016 | 21:20
Για λύπηση . . .
Ποσο θα ήθελα να δω μήνυμα στο μειλ μου από εσένα... η καρδιά μου χτυπάει τόσο δυνατά όταν βλέπω μηνυμά σου... σπάνια βέβαια αλλά μου δημιουργεί τέτοια αναστάτωση... αχ να ξερες ποσο χτυπάει η καρδούλα μου για εσένα...ποσο θα ήθελα να μιλούσαμε...να έδειχνες ενδιαφέρον για μένα μόνο... έστω μια φορά... δεν ζητάω πολλά... δεν απάντησα στο τελευταίο σου μήνυμα όμως... και δεν ξέρω αν νοιάστηκες να μάθεις τον λόγο... απ'ότι φαίνεται όχι...Καμιά φορά σκέφτομαι ότι δεν έστειλα εγώ αρκετές φορές για να δείξω ότι νοιάζομαι... αλλά δεν νομίζω... γιατί εσύ ξέρεις ποσο πολύ ήθελα να μιλάμε...Όλο λέω θα φύγω και είμαι πάλι εδώ... δεν μπορώ...Ελπίζω να μου φύγει όλο αυτό που νιώθω κάποια στιγμή γιατί με πονάει πολύ...Συγγνώμη που είμαι ντροπαλή...Συγγνώμη που προσπάθησα να είμαι αρκετά καλή για σένα... ώστε να με θες...Συγγνώμη που φέρθηκα σαν τρελή ενώ το μόνο που ήθελα ήταν να μου δώσεις λίγη σημασία...Συγγνώμη που σου μίλησα έτσι αν και δεν μου μίλησες καλύτερα...Συγγνώμη που δεν μπορώ να είμαι η κοπέλα που έχει όλο το πακέτο για σένα...Συγγνώμη που δεν μπορώ καθόλου να σε κάνω να καταλάβεις...γιατί δεν θες...Συγγνώμη που δεν είμαι αυτό που θα περίμενες...Δεν ξέρω γιατί με τράβηξε ένα αγόρι σαν εσένα...μακάρι να μπορούσα να το εξηγήσω...αλλά δεν μπορώ...Και ξέρεις κάτι; καλά κάνεις και με λυπάσαι...Γιατί είμαι για λύπηση, και εγώ με λυπάμαι... είμαι μια αποτυχία...δεν έχω τίποτα να προσφέρω...δεν μπορώ να προσφέρω αυτό που θες και εγώ δεν μπορώ να ξεκολλήσω...και με λυπάμαι... με λυπάμαι ειλικρινά...νιώθω σαν ζητιάνα που θέλει πολύ να βρει αυτόν που θα της τρελάνει το μυαλό όπως κατάφερες εσύ...αλλά με την διαφορά να είναι αμοιβαίο...