ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δυο χρόνια πριν. λιγο μετά τον χωρισμό μας, βρέθηκα για επαγγελματικό ραντεβού στη γειτονιά του. με έπιασε μια μελαγχολία, κι είπα να περάσω από το σπίτι του. όχι για να τον δω, ήξερα ότι είχε μετακομίσει, αλλά για να θυμηθώ αυτές τις λιγες στιγμές που περάσαμε μαζί. λίγα μέτρα μετά ένας άντρας με σταμάτησε κι άρχισε να με φλερτάρει. φεύγοντας έβαλα τα γέλια: πως είναι δυνατόν να είμαι ακόμα κολλημένη μαζί του, ενώ είναι τόσο αδιάφορος κι ενώ με φλερτάρουν διάφοροι; σκέφτηκα: είναι σημάδι ότι πρέπει να προχωρήσω. σήμερα το βράδυ. έξοδος με παρέα, αργοπορημένη εγώ ως συνήθως, περπατώντας γρήγορα για να μην αργήσω πολύ. κι ενώ σκεφτομουν εκείνον που με παράτησε λίγους μήνες πριν, με σταματάει ένας τύπος, μου πιάνει την κουβέντα, μου ζητάει τηλέφωνο. αρνήθηκα ευγενικά, αλλά πάλι σκέφτηκα: πως είναι δυνατόν να είμαι ακόμα κολλημένη μαζί του, ενώ είναι τόσο αδιάφορος κι ενώ με φλερτάρουν διάφοροι; σημάδι ότι πρέπει να προχωρήσω. έντάξει ρε ζωή το επιασα το νόημα:δεν θα ξανα ασχοληθώ ποτέ με άντρες που με εγκαταλείπουν. την επόμενη φορά θα το χω στο μυαλό μου. προχωράω μόνη μου ρε!