ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσπέρασα το προφίλ σου στο LinkedIn καθώς έβλεπα τι νεότερο υπάρχει. Σαν ταινία μικρού μήκους πέρασαν ολα απο μπροστά μου, τα μάτια σου, η σπιρτάδα σου , το ταλέντο σου. Μου έκλεισες την πόρτα ενα αυγουστιάτικο βράδυ στο Βαρδάρη, είπες οτι δε μπορει να αλλάξει κατι. Θυμάσαι τις βόλτες μας στην παραλία, στο Λευκό Πύργο, στα στενά της Μποτσαρη, στην καντίνα του Μαύρου, στα λαδάδικα; Μονο όμορφες στιγμές εχω κρατήσει , δεν εχει άλλες. Αληθεια σου λεω.. Ρώτησες τη μητερα μου πως ειμαι και τι κανω... Εμενα γιατι ποτε δε με ρώτησες αλλα έκοψες κάθε τι που μας ένωνε; Ξερεις γιατι αποφεύγω τη Θεσσαλονίκη? ξερεις σίγουρα... Πούλησα το σπίτι, προσποιούμαι οτι βιάζομαι και δε μπορω να μείνω Θεσσαλονίκη, συναντώ τους φίλους μας εκτός πόλεως και αποφεύγω οτι σε θυμίζει. Σημερα η καρδιά μου κόντεψε να σπάσει, οι χτύποι της θύμισαν χτύπους ξεχασμένους , αφημενους απο καιρο , χωνιασμενους καλα μην και φανερωθούν και φέρουν την καταστροφή. Ενα τελευταίο θα ήθελα να μου πεις... Σκέφτηκες ποτε τι θα γινόταν αν δίναμε μια ευκαιρία τοτε; Εγω σκέφτηκα πολλές φορες , βουρκωμένη τα βραδια, πολλές ιστορίες όπως εκείνες που μου έλεγες κάθε βραδυ πριν πέσουμε για ύπνο, όπως εκείνη την ιστορία που μου είπες στην πιο ομορφη καλοκαιρινή νύχτα στα Κυθηρα...Να προσεχεις...