6.8.2016 | 14:26
Φυυγεις απο την ζωη μ σιγα σιγα σιγα φευγεις και απο μεσα μ
Θα προσπαθησω να ζησω πια χωρις εσενα σε εχω αναγκη το ξερω αλλα θα τα καταφερω γτ μαλλον αυτο που μ λειπει περισσοτερο ειναι οχι εσυ, καλα μαλλον και εσυ αλλα περισσοτερο το πως με εκανες να νιωθω...το ποσο ονορφα ενιωθα μαζι σου και τοσο ποσο τελεια ηταν ολα, ποσο ασφαλης ενιωθα στην αγκαλια σου και ολα αυτα τα υπεροχα συναισθηματα και φοβαμαι οτι δεν προκειται να ξανανιωσω ετσι για κανεναν αλλον ανθρωπο σε αυτη την ζωη και ολο αυτο που ειχαμε δεν υπαρχει περιπτωση να το ξαναβρω με κανεναν αλλον, φοβαμαι και ειμαι σχεδον σιγουρη για αυτο και αυυο με κανει αφου ξερω πως δεν υπαρχει περιπτωση να ξαναειναστε εμεις οι δυο να θελω να τερματισω την ζωη μ γτ σκεφτομαι και νιωθω πως τπτ δεν εχει νοημα πια εμενα... Αλλα ομωε οχι δεν θελω να αφησω τον εαυτο μ να κανει κατι τοσο τραγικο γτ δεν το αξιζεις ποτε σου δεν το αξιζες μαλλον και απλα ημουν πολυ χαζη και ηλιθια για να το δω για αυτο και εγω θα προσπαθησω να περασω πολυ ομορφα και χωρις εσενα με ρην ελπιδα οτι ισως καποια στιγμη στο μελλον ξανασυναντηθουμε και εξηγηθουμε επιτελους μεχρι τοτε θα σε εχω ξεπερασει ομως γτ δεν θελω να εισαι ο μοναδικος ανθρωπος για τον οποιο ενιωθα ετσι αρνουμαι να το πιστεψω και δεν μπορει να ησουν και ολη μ η ζωη πια, θα εχω και αλλα πραγματα να κανω σιγουρα, πολυ ομορφα πραγματα πιο ομορφα και απο σενα ισως... Δεν μπορει κατι ή καποιος θα υπαρχει εκει εξω να με ξυπνησει απο τον ληθαργο ή ισως τελικα και απλα να βρισκεται και μεσα μ και να μην το εχω καταλαβει