ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

υγεια εχω και εγω και η οικογενεια μου.η οικογενεια μου με αγαπαει.φιλους δεν εχω κολλητους ή καρδιακους μονο παρεες αλλα πλεον μου αρκει.δεν ειμαι ερωτευμενη με καποιον και ουτε καποιος με θελει αλλα μου αρεσει να ειμαι μονη μου.δουλεια ψαχνω αλλα δε βρισκω αλλα θα κατσει που θα παει.πηγα μονη μου διακοπες πρωτη φορα και περασα υπεροχα.ολα καλα ακουγονται λοιπον και ελπιδοφορα.ομως εμενα μεσα μου νιωθω οτι κατι μου λειπει και εδω και μηνες κλαιω καθε μερα.ειναι μερες που περναω ομορφα και αλλες που κανω να βγω καιρο απο το σπιτι και νιωθω ασχημα πολυ.γυρισα απο διακοπες,που μαλλον ηταν απο τις καλυτερες μου, και εχω κλειστει μεσα στο σπιτι...μια γελαω με τους δικους μου και μια κλαιω..το ειχα συζητησει εμ την ψυχολογο μου και ειχα καταληξει οτι απλα ειναι σταδιο προσαρμογης γιατι μου εκατσαν πολλα μαζεμενα πριν μηνες(χωρισμος-εμαθα οτι με κερατωνε με την κολλητη του,μια καλη μου φιλη εξαφανιστηκε και ενω προσπαθησα να μαθω τι εγινε εκεινη ακομη και σημερα το παιζει οτι δε καταλαβαινει γιατι το τι της μιλω,με μια παλια μου καρδιακη φιλη προσπαθησαμε να εχουμε ξανα επαφες αλλα δεν βγηκε τελικα,ξαναγυρισα ελλαδα και το χαιρομαι και πολυ και αλλα αλλα αυτα ειναι τα πιο σημαντικα..)το ζητημα μου ειναι οτι κουραστηκα να νιωθω ετσι αχαριστη επι της ουσιας και να κλαιω ολη μερα για χαμενους ερωτες και χαμενες φιλιες και να αναρωτιεμαι εαν υπαρχει καποιος περαν την οικογενειας μου που να με αγαπαει...προσπαθω να περπαταω καθε μερα και να ακουω μουσικη .βοηθαει αλλα προσκαιρα.any ideas??