ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βρίσκομαι σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ασίας. Έτυχε να γνωρίσω μια κοπέλα μέσω ίντερνετ και είχαμε πολύ χήμεια, μιλούσαμε κάθε μέρα και με κέρδιζε όλο και πιο πολύ. Είχα κολλήσει μαζί της... Ήθελα να τη δω από κοντά.. σα να ήταν ο ανθρωπός μου. Μάζεψα χρήματα και ήρθα εδώ πέρα μόνο και μόνο γιαυτό... Συναντηθήκαμε. Δεν έχω δει πιο ευγενικό και γλυκό άνθρωπο στη ζωή μου. Γεμάτο χαρίσματα και τόση αγάπη.. Απέφυγα να την πιάσω ή να την κοιτάω πολύ στα μάτια για να μη νιώθει άβολα. Ένιωσα κάτι μέσα μου σα να τη γνώριζα χρόνια.. ήθελα να της δώσω ότι καλύτερο έχω. Να το μοιραστώ. Μιλήσαμε πολύ. Την ερωτεύτηκα αμέσως.. Είναι και πανέμορφη βλέπεις, δεν είχα άλλη επιλογή. Βρήκα το θάρρος και την ρώτησα αν έχει αγόρι και μου λέει αμήχανα "ναι έχω αγόρι..." Η χειρότερη μέρα της ζωή μου. Πήγα στο ξενοδοχείο και έκλαψα μόνος. Ενιωσα αποτυχημένος, λίγος. Τώρα πρέπει να μείνω άλλη μια βδομάδα εδώ. Να το υποστώ. Να απομακρυνθώ.. Να τη σεβαστώ και να μαζέψω τα κομμάτια μου. Είμαι εδώ μόνος. Απλά θυμάμαι πως ένιωσα οταν με αγκάλιασε.. Έστω φιλικά.. Έσβησαν όλα. Πρώτη φορά ένιωσα έτσι στη ζωή μου ο πιο ευτυχισμένος στον κόσμο για λίγα λεπτά.. Τώρα θα πρέπει να τη χάσω; Υπάρχει τίποτα πιο σκληρό από αυτό; Έχει απειρα ψηλά κτήρια εδώ.. Ο πόνος δεν εξηγείται με λόγια. Μου λείπει...