Είναι κατακριτέο που ο φίλος σου ξέροντας το πρόβλημα που είχες δε θέλει να το θεωρεί απλά παρελθόν γιατί δεν τον βολεύει. Δεν μπορεί και να σε αγαπάει και να μη σε στηρίζει...ένα απο τα δύο θα ισχύει. Εχει φτιάξει μια εικόνα σου οπου η ανορεξία και τα ψυχολογικά καταλοιπά της δεν είναι μερος της κι αυτό είναι πολύ κακό. Για μια κοπέλα που δεν αντιμετώπιζε προβλήματα βάρους το αστείο του θα ήταν απλά ένα αστειο και τίποτε άλλο για σένα όμως όχι, κι αυτό αρνείται να το δεχτεί.Λυπάμαι που στο λέω αλλά δε σε αγαπάει πραγμτατικά ή μάλλον μπορεί αν σε αγαπάει με τον τρόπο του που όμως εσένα δεν σε ικανοποιεί, γιατί όπως όλοι θελεις στήριξη από τον σύντροφό σου. Από αυτά που γράφεις, χωρίς να είμαι ειδική, θεωρώ οτι ακόμα δεν έχεις περάσει την ανορεξία σε ψυχολογικό επίπεδο. Καλό θα ήταν να συνεχίσεις τις συνεδρίες με τον ψυχολόγο σου για να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως είναι, να αποδεχτείς οτι κάποιες φορές μπορεί να παίρνεις βάρος και να μη σε ταράζουν τόσο τα σχόλια για το σώμα σου. Πιστεύω οτι το πραγματικό σου πρόβλημα είναι αυτό. Οσο για τον φίλο σου ναι θεωρώ οτι η γενικότερη συμπεριφορά του ως προς το πρόβλημά σου είναι ανώριμη και στενόμυαλη (κι επίσης πως γίνεται ένας νοήμων άνθρωπος στις μέρες μας να μην πιστεύει στην ψυχολογία!)
23.8.2016 | 13:09
λίγο σοκ!
Όταν γνώρισα το αγόρι μου, μόλις είχα ξεπεράσει το θέμα της ανορεξίας μου που με βασάνιζε 2-3 χρόνια άσχημα.. ολοκλήρωνα λοιπόν τη θεραπεία μου σε ψυχολογικό και διατροφολογικό επίπεδο! Με το παιδί αυτό είμαστε μαζί 1,5 χρόνο. Δεν είχε ποτέ κάποια ιδιαίτερη κατανόηση σε ό,τι πέρασα και δεν τον ζάλιζα και εγώ. Ήθελε να το θεωρούμε παρελθόν , επειδή τον τρόμαζε ή θιγόταν όταν μοιραζόμουν κάποια άσχημη σκέψη μου όταν προσπαθούσα να συνηθίσω το νέο βάρος , επειδή δήθεν δεν μετρούσε η γνώμη του για το πόσο όμορφη είμαι! Είναι και κατά της επιστήμης της ψυχολογίας, είμαστε γενικότερα εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι! Ακόμα πιστεύω ό,τι δεν κατάλαβε ποτέ τα αίτια που του εξήγησα και θεωρεί ό,τι έκανα καπρίτσια! ΕΝ πάση περιπτώσει όμως...το θέμα είναι πως εχτές, γύρισα από διακοπές, παίρνοντας 2 κιλά που για κάποιον είναι ασήμαντο , για μένα αρκετά αγχωτικό, δν θα θελα ποτέ να ζήσω κάτι παρόμοιο! Μου βγήκε λοιπόν να του μοιραστώ τις σκέψεις μου κ ας ήταν υπερβολικές... Και κάποια στιγμή που μου είπε πόσο ερωτευμένος είναι, του είπα μεταξύ σοβαρού και αστείου, τι μου λιμπίστηκες? Και γελάει και μου λέει τα τροφαντά σου μπούτια! Μα είναι δυνατόν, άνοιγα την ψυχή μου και κάνει πλάκα? Γιατί αστείο ήταν, απλά πολύ κακόγουστο ! Μετά καυγάς και μετά κλασσικά ενώ είχα τα δικά μου θέματα τον παρηγορούσα που στενοχωρήθηκε ! Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική... Πάντως δεν με έχει βοηθήσει με τον τρόπο που θα ήθελα, αλλά το αφήνω γιατί με αγαπάει πάρα πολύ.. Τουλάχιστον όμως ας μην το επιβαρύνει.
1
