ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν με ρωτήσεις πως φαντάζομαι τον ευατο μου σε 5 χρονια απο τώρα δε ξέρω να σου πω....Αν με ρωτουσες πριν 5 χρονια πως θα ήμουν σήμερα παλι δε θα ξέρα Να σου πω.Για μια στιγμη καπου πριν 3 μήνες θα φαινόταν πως τα εχω ολα.Νέα δουλειά έστω με 3και60 (κυριολεκτικά ) , στο νεο δικο μας σπίτι με τον επι 5 χρονια σύντροφο μου ,δε φαινόταν να λείπει κατι.Σαν παραμύθι ε?Λείπει ομως η ευτυχία μου.Στο τωρα εγω ειμαι ανεργη με ενα ιεκ που δε βγαζει πουθενά, με εναν ανθρωπο που δε ξερω αν τον αγαπαω ,αλλα και να τον αγαπουσα μικρο το κακο,δε φαντάζομαι μελλον μαζί του,με 35 κιλα παραπάνω σε σχέση με 5 χρονια πριν και με καμια διάθεση να γυρισω πίσω στο πατρικο μου,γιατί είναι ωραια να μη δίνεις σε κανέναν λογαριασμό,έστω και αν το αντίτιμο για αυτό είναι να ζεις με εναν ανθρωπο που ουτε κάν τον αντεχεις.Με φίλους που τους ψάχνεις με το δίκαννο και μοναδικό αποδέκτη των φοβων μου τη lifo.Αλλά ξεχασα πως όλα τα παραμύθια εχουν τον κακό τους δράκο.Θελω αυριο να ξυπνησω να φτιαχτω να παω να αφησω ενα βιογραφικό έστω και για εποχικο προσωπικό (αλλο αγγούρι και αυτο,να βλέπεις τις αγγελίες και να μην ξέρεις αν πρέπει να κλαψεις η να γελασεις με αυτα που ζητάνε! !!),να βρω έστω ενα δείγμα απο τον παλιό καλό εαυτό μου και ομως ξέρω ότι αύριο θα με νικησει η συνήθεια. ..Και έφτασα λίγο πριν τα 30 μου να είμαι σαν την Παναγιώταρα δουλα και κυρά. . .Θεε μου πώς βγαίνουμε απο δω????????