ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ετσι όπως επέστρεφα σπίτι και παρατηρούσα τους ανθρώπους! Τι ειμαστε! Ποιοι ειμαστε ! Τόσοι φόβοι, τόσα ξεσπάσματα, εμπειρίες, μερες, καταστάσεις, αγαπη, μίσος, κλάμα, ολα χωρούν στον άνθρωπο. Σκέφτηκα οτι τον τελευταίο καιρο αναλώνομαι σε σκέψεις όπως αν ο σύντροφος μου με αγαπάει όπως παλιά η οχι, σημερα κατάλαβα οτι ολα ειναι μάταια, ναι ειναι μάταια. Είχα μια μελωδία στο μυαλό μου και την επαναλάμβανα, με γέμιζε αισιοδοξία , χαρα! Ζω μακριά απο την οικογένεια μου, μακριά απο τη φίλη μου( αυτη έμεινε αφότου έφυγα), η ανάγκη για αγκαλιά και αισιοδοξία ειναι επιτακτική! Δε μπορω αλλο δήθεν , ψεύτικο γέλιο, με το ζόρι. Θελω μα ξυπνήσω και κάθε άνθρωπος στη γη να κανει οτι τον κανει ευτυχισμένο πραγματικά ! Α καλοσύνη χτυπάει και παλι την πόρτα μου...