Α ρε παλιοπαιδο...τι μου θυμησες..δε σε ξερω αλλα σε νιωθω...κατι αναλογο εζησα...κι οταν εφευγε το αεροπλανο το θυμαμαι σαν τωρα....μαχαιρι να μου καρφωνες δε θα πονουσα τοσο....
25.9.2016 | 00:24
Σ'αγαπάω
Τη μέρα του αποχωρισμού μας στο αεροδρόμιο.Τότε σταμάτησε η ζωή μου. Τότε σταμάτησε η ανάσα μου και η καρδιά μου να έχει χτύπο. Όλα έμειναν εκεί, μαζί σου. Σε έβλεπα να φεύγεις από το κτίριο και η καρδιά μου μάτωνε, κι ας ήμουν εγώ αυτή που έφευγα. Οι επόμενες μέρες δύσκολες. Η επικοινωνία μας μειωνόταν..Πόσο με πονούσε αυτό. Από ένα σημείο και μετά οι λέξεις πονούσαν, μάτωναν. Τα βράδια δεν περνούσαν, ο ύπνος με έπιανε το πρωί και ξυπνούσα πάλι με την έγνοια σου. Νιώθω κάθε μέρα να πεθαίνω λίγο λίγο μέσα μου. Με τους φίλους μου δεν μιλάω πια, δεν αντέχω τον πόνο της ανάλυσης της κατάστασης. Ξέρω, έφταιξα, μα μην με σκοτώνεις άλλο. Εμείς, μαζί, για πάντα, κι ας μην έλεγες "ποτέ και πάντα". Νίνα.
1
