ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω αν πιστευω στην πραγματική φιλια πια η στον πραγματικό έρωτα.. Ο καθενας κοιτάει την παρτυ του και βαζω και τον εαυτο μου μεσα.Εδω φαντάσου ακομα και οι ίδιοι σου οι γονεις μπορει να μην σε παίρνουν στα σοβαρα η να ψιλό-χεστηκαν γενικοτερα...Στο μονο πραγμα που πιστευω ειναι στην αδελφική αγαπη.Δεν ισχυει για ολους, αλλα αμα εισαι τυχερός αρκετα να εχεις αδελφο-αδελφη Κοιτα να εχεις καλη σχεση μαζι του/ης.Εχω εναν αδελφο μικρότερο που κυριολεκτικα ζω για εκείνον. Με εχει δει στα χειροτερα μου αλλα δεν τον νοιαζει γιατι ξερει πια πραγματικα ειμαι και ειναι και ο μονος.Δεν χρειαζεται να χαϊδεύουμε ο ενας τα αυτια του αλλου για να εχουμε καλη σχεση, ειναι πολυ ειλικρινές ολο αυτο. Ουτε να ειμαστε μαζι 24 ωρες το 24ωρο για να μην "χάσουμε επαφή".Γελάμε μαζι, μοιραζόμαστε πραγματα, καμια φορα ξεσπάμε και ο ενας πανω στον αλλον αλλα μετα απο 1ωρα ειναι παλι ολα οπως πριν, χωρις συγγνώμες κτλπ. Καμια φορα που νιωθω σκατα (επειδη ειμαι και αρκετα καταθλιψαρα εγω)Και σκεφτομαι να κανω κακο στον εαυτο μου η αλλα τετοια αυτοκαταστροφικά, στην σκεψη του αδελφού μου σταματαω.. Αμα δεν ειμαι εγω εδω για εκείνον ποιος θα ειναι; Με προσέχω για να τον προσέχω!!Δεν ξερω τι με εχει πιασει και τα σκεφτομαι ολα αυτα, προσπαθω να βρω νοημα στη ζωη υποθέτω και λογους για να συνεχισω την προσπαθεια ακομη και οταν ειναι δυσκολο. Τελος παντων για να μην πολυλογώ, αγαπάω τον αδελφο μου παρα πολυ και θα έδινα το χερι μου για εκείνον χωρις αντάλλαγμα πισω