ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εντάξει, λέω ας δοκιμάσω και με τις διαδικτυακές γνωριμίες, κυρίως για να αντιμετωπίσω αυτόν το φόβο μου ως προς την όποια συναναστροφή με έναν άγνωστο που κρύβεται πίσω από μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο. Το είδα λοιπόν περισσότερο σαν παιχνίδι, πειραματισμό, έστω χαβαλέ, απλά για να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν είναι κάτι τόσο τρομακτικό, όπως νόμιζα.Μπήκα λοιπόν σε site που τσατάρουν ανώνυμα νεαρά άτομα, κυρίως φοιτητόκοσμος, ώστε να είναι μέσα στο δικό μου ηλικιακό πλαίσιο κι έτσι να μην καταλήξω να συνομιλώ με κανέναν συνομήλικο του πατέρα μου..Το πήρα όλο αυτό πολύ χαλαρά, απλή κουβεντούλα, ανταλλαγή απόψεων, προσοχή στο να μην δώσω περισσότερα στοιχεία για μένα πάνω στην παρόρμηση της κουβέντας. Το "πείραμά" μου διήρκησε δυο συνεχώμενα βράδια - και στα δυο να συνομιλώ με τις ώρες με συνομήλικούς μου(ή περίπου) που μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, αγόρια και κορίτσια, να μιλούμε για τις σχολές μας, για την δυσκολία να κάνεις νέες παρέες ακόμα κι αν κυκλοφορείς καθημερινά σε κτήριο 1300 ατόμων, για το πώς μας αρέσει να περνάμε τον ελεύθερο χρόνο μας κτλ. Απόψεις, αναλύσεις, χαλαρή πλακίτσα που κράτησαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, συζητήσεις που με συνεπήραν τόσο όσο καμιά από όσες έχω κάνει με τους πραγματικούς μου φίλους. Κι όταν κι η άλλη πλευρά νιώθει πάνω-κάτω το ίδιο με εσένα, τι είναι αυτό που απαιτείται πια για να πάει όλο αυτό το πράγμα ένα βήμα παρακάτω και να μη χαθεί έτσι άδοξα με ένα "χάρηκα που τα είπαμε" κι ένα "ο χρήστης αποσυνδέθηκε"; Μα φυσικά η φράση "θα μου δώσεις το fb σου να μη χαθούμε;" Και κάπου εκεί ήταν που επέστρεψε ξανά η ιντερνετοφοβία μου."Τι φοβάσαι ακριβώς; Μιλάμε τόσες ώρες χωρίς να έχει βαρεθεί ο ένας τον άλλον ούτε λεπτό. Είσαι πολύ ωραία τύπισσα από τον τρόπο που εκφράζεσαι εδώ μέσα, γιατί είναι τόσο κακό που θέλω να δω ποια είναι τελικά αυτή η κοπέλα που μου έκανε τόση καλή παρέα απόψε; Δεν είναι κρίμα να μην συνεχίσουμε την επαφή μας από αλλού, αφού από εδώ δεν μπορούμε περισσότερο; Ειλικρινά, τι φοβάσαι και δε θες να γνωριστούμε στο fb;" "Αυτό που φοβάμαι, Κώστα, είναι όλο αυτό το άγνωστο που κρύβεται πίσω από κάθε ανώνυμο τσατάρισμα. Νομίζω πως αν αποκαλυφθώ πλήρως στον άλλο μπορεί να μη μοιάζω με αυτό που είχε φανταστεί για μένα ή, αντιστρόφως, να μη μοιάζει ούτε εκείνος με ό,τι τον είχα εγώ φανταστεί καθ' όλη την διάρκεια της απρόσωπής μας συναναστροφής." Δε με πίεσε περισσότερο, εν τέλει χαιρετηθήκαμε, αποχωρήσαμε κι όλο αυτό τελείωσε εκεί απ' όπου είχε αρχίσει: στο τσατ μιας φοιτητοσελίδας.Δεν είπα ψέματα στον Κώστα για τον λόγο που φοβόμουν να του δώσω το fb μου, δεν ήταν όμως ο μόνος λόγος. Είναι κι ο λόγος του φόβου μιας (πολύ) πιθανής κοροϊδίας. Το να έχεις νιώσει δηλαδή τόσο άνετα με την παρέα του άλλου όσο χρειάζεται για να του δείξεις εμπιστοσύνη, να τον πιστέψεις κι ας μη τον βλέπεις. Και τελικά να πρόκειται απλώς για κάποιον που τόση ώρα απλά σε δούλευε ή έσπαγε πλάκα και τώρα κοιτώντας το πρόσωπό σου στις φωτο σου στο fb, η κοροϊδία του εις βάρος σου να στοχοποιείται ακόμα περισσότερο, μιας και τώρα ξέρει πια ακριβώς ποια είσαι.Θα ήθελα εκείνη η υπέροχη χθεσινή μεταμεσονύκτια κουβέντα που είχα με τον Κώστα, ή άλλες σαν κι εκείνη - να είχε προκύψει εξ' αρχής κάπου έξω, κάπου που θα ήμασταν κι οι δυο απόλυτα εκτεθειμένοι με τα πρόσωπά μας και τις πραγματικές μας προσωπικότητες ξεκάθαρα ορατές. Δε θέλω να προκύψει η οπτική επαφή "κατόπιν εορτής", όταν δηλαδή θα έχει ήδη κάνει τη ζημιά η φαντασία και θα έχει ήδη πλάσει στο μυαλό μου και στο μυαλό του την υποτιθέμενη εικόνα που ο ένας έχει σχηματίσει για τον άλλο καθώς συνομιλούμε. Θέλω να με αποδεχτεί ή να με απορρίψει βλέποντάς με ταυτόχρονα σε όλη μου την υπόσταση, πνευματική και φυσική, κι όχι να γνωρίσει πρώτα το ένα κομμάτι μου, που μπορεί να τον γοητεύσει("μου αρέσει ο τρόπος σκέψη σου/φαίνεσαι πολύ εντάξει τύπισσα") κι αργότερα να γνωρίσει και το άλλο κομμάτι μου που ίσως τον απογοητεύσει("είσαι άσχημη όμως"). Δεν είμαι μεμονομένα ξέχωρα κομμάτια, είμαι ενιαία οντότητα που κάθε κομμάτι μου συνδέεται κι αλληλεπιδρά με το άλλο, όπως κάθε άνθρωπος.Κι αυτό είναι που τελικά φοβάμαι: το ότι θα με κρίνεις, ιντερνετικέ μου φίλε, χωρίς να δεις όλη μου την πληρότητα. Μονάχα από τον τρόπο γραφής μου ή μονάχα από τη φωτογένεια της μάπας μου.