1.10.2016 | 21:31
Πριγκηπα μου...
... πίστευα πως καποτε θα σταματουσα να περιμενω... πως θα ξεχνιομουνα... πως θα συνεχιζα να κανω πως ζω χωρις να ελπίζω... πως θα εμφανιζοταν καποιος αλλος που θα σε εσβηνε απο το χαρτη του μυαλου μου... ο χρονος περασε... ηρθαν καποιοι και φυγανε με το ιδιο εισιτηριο... συνεχιζω να κανω πως ζω... η ζωη μου ειναι ενα σκοτεινο δωματιο, ηρθες και το φωτισες καποτε για λιγο... θελω να ξαναρθεις και να πατησεις το διακοπτη... θελω πισω το φως μου.Α.
