ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι τόσο δυστυχισμένη.. τόσο δυστυχισμένη.. τελειώνω μια σχολή που δεν μου αρέσει.. την τύχη μου στο θέατρο την δοκίμασα και οι πόρτες από καλές σχολές έκλεισαν δεν έχω τι και δεν ξέρω τι να κάνω. Είχα μια ελπίδα και πάει κ αυτή. Η μόνη χαρά, η μόνη ικανοποίηση ήταν όταν έκανα κάποια μαθήματα με την ελπίδα να μπω σε μια καλή σχολή. Αρνούμαι να μπω σε μια σχολή που δεν είναι καλή, απλά για να πάρω ένα χαρτί που θα λέει "τελείωσες ηθοποιός". Θέλω να μάθω. Να παιδευτώ. Να εκπαιδευτώ. Η ζωή μου μια αποτυχία. Και έχω πραγματικά κουραστεί με την ασήμαντη, καταθλιπτική, μοναχική ζωή μου. Φίλοι για το θεαθήναι και άντρες που δεν ξαναβλέπεις μετά το πρώτο ραντεβού. Κατάλαβα είναι ότι κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για κάποια που δεν είναι τόσο ωραία, όσο μπορεί να είναι γλυκιά ή έξυπνη. Και πριν πείτε δεν είναι όλοι έτσι. Με ποιους μπλέκεις? Έχω να σας πω πως και οι έξυπνοι, και οι λιγότερο έξυπνοι, και οι ωραίοι και οι λιγότερο ωραίοι τα ίδια κάνουν. Εξαφανίζονται ιδίως αν δεν πάρουν αυτό που θέλουν στο πρώτο ραντεβού. Και δεν είναι το να σε γνωρίσουν, που δείχνει να μην ενδιαφέρει σχεδόν κανένα αυτές τις μέρες. Σάββατο βράδυ λοιπόν και κανένας να μιλήσω, να πάω μια βόλτα, να βγω για φαγητό. Πάλι καλά που έχουμε ταινίες και βιβλία γιατί δεν θα άντεχα τη ζωή μου αλλιώς.