ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι μια κόρη σαν τη κόρη σας 10 χρόνια μετά. Έχετε καταστρέψει τον όρο οικογένεια στη συνείδηση της. Την έχετε σαφώς χάσει ανεπανόρθωτα και την χάνετε ξανά και ξανά κάθε φορά που θυμάται περιστατικά που την πληγώνουν. Όλες τις φορές που μπορούσατε να είστε δίκαιη μαζί της αλλά ήσασταν άδικη. Να ξέρετε πως ακόμα κι αν φαινομενικά τα βρείτε, πίσω απ το χαμόγελο της θα υπάρχει απογοήτευση, οσο ισορροπημένη κι αν είναι ψυχολογικά (φαίνεται πως είναι ισορροπημένη, διότι όπως αναφέρετε είναι ευαίσθητη με άλλους ανθρώπους, άρα επιλεκτικά είναι ψυχρή.... ευτυχώς να λέτε που δεν έγινε εχθρική και δυσπιστη με όλο τον κοσμο). Συμφωνώ με τους προλαλλησαντες, θα πρέπει να την αφήσετε να κάνει τις επιλογές της, τη ζωή της, να πάρει τα ρίσκα της και να κάνει τα λάθη της. Πόσο ωραίο είναι να πληρώνεις τα δικά σου λάθη κι όχι τα λάθη των άλλων! Μην είστε βαρίδιο στα πόδια της... χειροτερευετε τη θέση σας... η κόρη σας έτσι κι αλλιώς θα φύγει, έτσι κι αλλιώς θα κάνει αυτό που είναι να κάνει, έχει ανάγκη την απόσταση κι επειτα μετα απο καιρο ισως να σας επιτρεψει να γινετε μερος της ζωης της. Αν την εμποδισετε ή της κάνετε ψυχολογικό εκβιασμό ομως, τότε χάνετε καθε πιθανότητα να επιστρέψει.Είναι εγωιστικό να βάζεις το πάθος σου πάνω από το μέλλον του παιδιού σου (όπως έκανε ο σύζυγός σας). Είναι εγωιστικό να βάζεις στο κλουβί ένα καναρίνι για να ακούς το κελαιδεσμα του με την δικαιολογία πως το αγαπάς ή το προστατευεις. Φερθειτε με πραγματική αγάπη... αν θελήσει να φύγει ευχηθειτε της "καλή νέα αρχή"! Από τη στιγμή που θα φύγει, θα ξεκινήσει για εκείνη η πραγματική προσπάθεια να επουλώσει εσωτερικά τις πληγές της... έχει δρόμο και αγώνα μπροστά της μη την επιβαρύνετε κι άλλο. Φανταστείτε κάποιον που σκουπίζει στάχτες και κάποιον που καπνίζει. Για να καθαρίσει ο χώρος εντελως θα πρέπει να παψει να παράγει στάχτες αυτός που καπνίζει... αντίστοιχα παψτε να της δημιουργείτε νέα προβληματα. Ήδη υπάρχουν πολλά που δεν είναι ορατά ακόμα... πιθανόν πχ να μη θέλει στο μέλλον να γίνει η ίδια μητέρα λόγω των βιωμάτων της. Αυτό θα είναι μια "ζημιά" στη ζωή της. Τελος, να χαιρεστε που έχετε ένα δυνατό παιδί που θέλει να παλέψει μόνο του για ένα καλύτερο μέλλον. Υπάρχουν αυτοκαταστροφικα παιδιά σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Την έχετε χάσει από καιρό,δε την χάνετε τώρα..

Δηλαδή τώρα σε έπιασε ο πόνος για την κόρη σου? τόσο καιρό φαντάζομαι υποστήριζες τον άντρα σου που όπως είπες η ίδια σας έβαλε σε μεγάλους μπελάδες και αντί να προστατεύσεις το παιδί σου, κοιτούσες μάλλον άλλα πράγματα. Δεν την χάνεις τώρα την κόρη σου, την έχεις χάσει από καιρό. Αλλά τώρα που εσύ την έχεις ανάγκη σε έπιασε ο πόνος. Λογικό να αντιδρά έτσι η κοπέλα.

Η κορη σας εχει οργη. Η οργη ξεκινησε απο διαφορους παραγοντες, ειτε αυτο ειναι ο πατερας που εξαρτηθηκε απο το τζογο, ειτε αυτο ειναι εσεις που δεν κανατε κατι για να φυγετε απο αυτο το σπιτι πχ, και οτι αλλο τελος παντων.Επελεξε λοιπον να εκτονωσει αυτη την οργη αρχικα να σας δειξει οτι δεν σας εχει αναγκη. Αν ομως δε σας ειχε αναγκη γιατι δεν εφευγε νωριτερα; Η απαντηση ειναι : εμεινε για να προστατεψει καποιον απο κατι. Και αυτος ο καποιος κατα την κριση της δεν εβαλε μυαλο και τωρα τον τιμωρει. Φροντιστε να θυμηθειτε τι σας ελεγε καποτε να αλλαξετε, ή πως σας προειδοποιουσε. Εχει σιγουρα κανει αναφορες πριν ξεσπασει.Εσεις με τη σειρα σας λογικο να ανυσηχειτε, ομως σκεφτειτε οτι την μεγαλωσατε σωστα κ δεν θα κυνδινευσει ετσι κ φυγει, ουτε θα μπλεξει.Ο φοβος που νιωθετε ειναι γιατι πιθανα η κορη σας ηταν ο λογος που αντεξατε στο παρελθον και τωρα εκεινη φευγει. Φοβαστε για το πως θα αντεξετε και εκεινη σας φωναζει πως ηρθε η ωρα να παλεψετε μονη σας. Ισως ενας ειδικος να σας βοηθησει στο να επουλωσετε τις πληγες σας μανα κ κορη πιο γρηγορα. Καλη δυναμη κ στις δυο σας.

Επιτρέψατέ μου να σας απαντήσω με μια δική μου ιστορία.Όταν πήγαινα Γυμνάσιο ήμουν στα Αγγλικά μαζί με δύο αδερφές.Η μία δύο χρόνια μεγαλύτερη και η άλλη έναν.Η πρώτη ήταν καταπληκτικός άνθρωπος, ευγενέστατη, πολύ μελετηρή, πολύ ώριμη για την ηλικία της.Όλα έδειχναν ότι θα περνούσε άνετα στο Πανεπιστήμιο. Η δεύτερη ήταν απλώς καλή (τις περισσότερες φορές αντέγραφε από την αδερφή της), αρκετά έως πάρα πολύ κουτσομπόλα και επιφανειακή ως άνθρωπος.Τα χρόνια πέρασαν και κάποια μέρα αφού είχα τελειώσει το Λύκειο συνάντησα στη στάση του λεωφορείου την πρώτη κοπέλα που ήταν και η συμπάθειά μου. Όταν τι ρώτησα με τι ασχολούνταν, μου είπε ότι δούλευε σε ένα ψιλικατζίδικο σε μία κακόφημη και πολύ επικίνδυνη περιοχή της Αθήνας και όταν τη ρώτησα αν προλαβαίνει με τις σπουδές (θεωρώντας δεδομένο ότι θα σπούδαζε παράλληλα) μου απήντησε ότι είχε περάσει Οικονομικά εκτός Αθήνας και ότι οι γονείς της δεν την έστειλαν. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ όταν το άκουσα αυτό αλλά από διακριτικότητα δεν είπα τίποτα στην κοπέλα. Μετά από κανά δυο χρόνια την ξανασυναντώ στο δρόμο.Ήταν ακόμη στο ψιλικατζίδικο.Όταν η συζήτηση πήγε στην αδελφή της μου είπε ότι σπούδασε Λογιστικά εκτός Αθήνας και ότι τώρα δούλευε σε ένα λογιστικό γραφείο. Τα συμπεράσματα δικά σας. Δεν περιγράφω άλλο.-

Ό,τι έγινε δεν ξεχνιέται από την κόρη σας ούτε ελαχιστοποιείται στην ψυχή της η πληγή. Αν ενδιαφέρεστε πραγματικά και θεωρείτε ότι κατανοείτε πλήρως τα λάθη που έχετε κάνει απέναντί της, τότε φροντίστε να την αφήσετε να ζήσει τη ζωή που της αξίζει, όπως προείπαν και οι άλλοι σχολιαστές, και επίσης φροντίστε να χτίσετε μία πιο υγιή μελλοντική σχέση με εκείνη.Το πώς θα γίνει αυτό δεν ξέρει κανένας μας να σας πει. Πιθανώς να μην υπάρχει καν γυρισμός. Ωστόσο μπορείτε να προσπαθήσετε να σταθείτε από τώρα και για τα υπόλοιπα χρόνια δίπλα της σαν αξιόλογοι γονείς. Λεπτομέρειες εσείς γνωρίζετε.

το έχεις χάσει από καιρό.

Προτείνω να απευθυνθείτε σαν γονεις σε ψυχολόγο. Απαιτείται ιδιαίτερη προσέγγιση και ειδικές συμβουλές απο ανθρώπους με ειδική κατάρτιση. Αν δεν θέλετε/ μπορείτε να πληρώσετε απευθυνθείτε σε ειδικές μονάδες σε δημόσια νοσοκομεία.

Ας προσέχατε.