Aν προσληφθεις (με το καλο) θα εχεις αλλη θεση και ισχυ απεναντι του , ως συναδελφος πλεον. Επειτα εχεις το ατου οτι ο πατερας σου εργαζεται σε υψηλοβαθμη θεση εκει. Αρα μπορει να μαθει αν χρειαστειΝα εισαι σιγουρη οτι αν παραμεινεις σταθερη στην τυπικη σταση που κρατας, ο τυπος θα επανεκτιμησει τα δεδομενα του , αν δε θελει να γινει ρομπα.
3.10.2016 | 14:43
συνάδελφος
Είμαι 24 χρονών, έχω τελειώσει αρχιτεκτονική και ο πατέρας μου δουλεύει σε μια κατασκευαστική εταιρεία (είναι διευθυντής ορόφου).Στον όροφο όπου εργάζεται οι συνάδελφοί του με ξέρουν γιατί πήγαινα εκεί απο τα 17 μου, αφενός για να τους συμβουλευτώ για τη θέματα της σχολής κι αφετέρου γιατί τα 2 τελευταία χρόνια έκανα πρακτική εκεί τα καλοκαίρια. Μ αρέσει το περιβάλλον εκεί, γιατί έχω μάθει πολλά πράγματα σχετικά με το τεχνικό μέρος της δουλειάς μου. Το θέμα μου είναι ένας συνάδελφός του, γύρω στα 50κάτι παντρεμένος με παιδιά. Στην αρχή μου έλεγε να τον κάνω add στο facebook , και γω από ευγένεια τον έκανα, γιατί όντως ήταν πιεστικός. Αν και μου λεγε να του μιλάω στον ενικό, εγώ πάντα του μιλούσα στον πλυθηντικό. Παρ'όλα αυτά, άρχισε να μου στέλνει και στο fb μυνήματα (όχι συστηματικά βέβαια)-για συγκροτήματα ας πούμε- στα οποία προσπαθούσα να απαντήσω όσο το δυνατόν πιο τυπικά και ευγενικά πάντα στον πληθυντικό. Σκεφτόμουν ότι αν ποτέ στο μέλον δουλέψω εκεί , θα τον βλέπω για κάνα 8ωρο κάθε μέρα , οπότε για τα τυπικά πρέπει κάπως να χουμε καλές σχέσεις. Μέχρι που άρχισε να μου στέλνει ότι είμαι πολύ γλυκιά, ότι θα θελε να με ξαναδεί στην εταιρία, ότι πχ είμαι πανέμορφη στην profile pic μου,και να πάμε κάνα βράδυ για μπύρες. Όλα αυτά κατά καιρούς όχι όλα σε ένα. Δεν απάντησα σε κανένα από τα μυνήματα αυτά. Έχω έρθει σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, και έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι φταίω εγώ που τον έκανα add, γιατί καμιά φορά η ευγένεια εκλαμβάνεται ως ανταπόκριση. Νομίζω πως δε διαχειρίστηκα σωστά το όλο θέμα, και νοιώθω ότι είμαι εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση την οποία άθελά μου άφησα χώρο να εξελιχθεί. Γιατί δυστυχώς σ'αυτές τις περιπτώσεις οι πρώτες που κατηγορούνται είναι οι γυναίκες ότι και καλά "τους κουνήθηκαν".Και ρωτώ το εξής: Υπάρχει μια ελάχιστή πιθανότητα να προσληφθώ εκεί (αν ανοίξει καμιά δουλειά γιατί ως γνωστόν δεν πολυχτίζονται έργα). Αν λοιπόν προσληφθώ, πως θα το διαχειριστώ όλο αυτό 8 ώρες την ημέρα? Γιατί θα χω ήδη το άγχος της δουλειάς, δε γίνεται να σκέφτομαι και αυτό. 8 ώρες είναι πολλές για να μην αισθάνεσαι άνετα με τους συναδέλφους σου. Να σημειώσω ότι δεν είμαστε στο ίδιο γραφείο, αν και είμαστε στον ίδιο όροφο και ότι ο πατέρας μου δεν ξέρει τίποτα. ευχαριστώ πολύ.
2