ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Την περασμένη Παρασκευή ξύπνησα και ένιωθα οτι αρρωσταίνω. Πήγα για δουλειά. Μετα από δυο ώρες ένιωθα χειρότερα. Το είπα στον προϊστάμενο και απλά με έγραψε.Μια ώρα αργότερα ένιωθα να ψήνομαι από τον πυρετό. Τον πήρα τηλ οτι φεύγω και μου είπε να πάω στο γραφείο του.(Συνεργαζόμαστε ένα χρόνο. Εκτιμά πολύ τη δουλειά μου κι εγώ τη δική του αλλά δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις. Κοντρίτσες, ειρωνίες και μπηχτές είναι καθημερινότητα.)Πηγαίνω και του εξηγώ οτι πρέπει να πάω σπίτι.-Δεν παίζει! Πνιγόμαστε...μου λέει.-Δε νιώθω καλά. Θέλω να ξαπλώσω, του λέω.-Μια χαρά μου φαίνεσαι αλλά Οκ. Ξάπλωσε για 20' εδώ και αν δε συνέλθεις θα σου καλέσω ταξί.Δε γ@μι€ται σκέφτομαι; Φεύγει και ξαπλώνω στον καναπέ του. Εννοείται οτι έπεσα σε λήθαργο. Μόλις ξύπνησα από το τρέμουλο και την κρυάδα είχα και το μπουφάν του πάνω μου. Το φοράω και αρχίζω να τον ψάχνω.-Έλα να σε πάω σπίτι σου.-Θα πάρω ταξί.-Προχώρα! Που μένεις;Με πάει σπίτι αμίλητος και ανήσυχος.Μόλις φτάσαμε τον ευχαρίστησα και πήγα να βγάλω το μπουφάν να φύγω. Μου είπε να το κρατήσω.Με ρώτησε αν έχω κάποιον να με φροντίσει. Όχι...Ήπια ένα αντιπυρετικό και έπεσα ξερή για ύπνο. Δυο ώρες μετά άκουσα το κουδούνι.-Ναι;-Ζεις;-Ποιός είναι;-Ο μαλάκας που ανησύχησε για σένα.-Ναι; ναι; ναι; Τίποτα...Το κινητό το είχα αφήσει στην τσάντα. Με είχε πάρει τρεις φορές. Τον πήρα αμέσως και δεν απαντούσε.Την Τρίτη γύρισα στη δουλειά και δε μου μιλούσε καθόλου. Ούτε καν με κοιτούσε. Εχθές το ίδιο. Του είπα να μιλήσουμε ιδιαιτέρως και μου είπε οτι δεν έχει χρόνο. Και σήμερα τα ίδια μέχρι που τον ρώτησα: "Γιατί με αποφεύγεις; Φοβάσαι μην κολλήσεις;". "Ακριβώς αυτό" είπε κι εξαφανίστηκε.Εσείς τι καταλαβαίνετε τώρα;