9.10.2016 | 12:12
Χωρίσαμε.
Μου είπε ότι θέλει να χωρισουμε τη μέρα της επετείου μας ενώ είχα πάει χαρούμενη σπιτι του, με σοκολατάκια μια λακτα που του αρεσει πολυ και ήθελα να χουχουλιασουμε, να κάνουμε αγκαλιές και φιλιά, να είμαστε απλα μαζί, ΑΓΚΑΛΙΑ. Όλα αυτά που μου έλεγε τη μέρα που τσακωθηκαμε ηταν αλα νταλλων. Τη μια μου έλεγε το ένα την άλλη μου έλεγε το άλλο. Και εγω ήθελα να χωρισουμε ενα ένα διάστημα πριν γίνει αυτό γιατί έκανα υπομονή, σταματησε τα τηλεφωνα, είχε γίνει απόμακρος, μου μιλούσε αποτομα, δε με πλησίαζε καν ερωτικά πλεον. Αλλά έκανα υπομονή γιατί τον αγαπούσα και έλεγα μπορεί να είναι ιδιοτροπος σε κάποια πράγματα αλλά σε κάποια αλλα με κάνει να νιώθω όμορφα, με αγαπάει κλπ. Αλλά απ ότι κατάλαβα είναι ότι ο άνθρωπος δε ψυχραινεται από τη 1 μέρα στην άλλη, όταν πριν από κάποιες μέρες μου έλεγε τρυφερά λόγια, χορεύαμε μαζί, γελούσαμε, δάκρυζε και έλεγε πως με αγαπά. Ο άνθρωπος αυτός κουράστηκε να υποκρίνεται τελικά, έβγαλε τον πραγματικό του εαυτό με το χειρότερο τρόπο. Με πλήγωσε παρά πολυ αλλά ταυτόχρονα με αδειασε συναισθηματικά. Να μη σας τύχει.