ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα μια πολύ ευτυχισμένη παιδική ηλικία, δύο γονείς που έδειχναν το ενδιαφέρον τους ,με βοήθησαν να εκπαιδευτώ, να αποκτήσω γνώσεις, με στήριζαν οικονομικά έως μια ηλικία μετά την ενηλικίωση μου, ώσπου "πάτησα" στα πόδια μου. Μου δίδαξαν να είμαι έντιμος, δίκαιος με τους συνανθρώπους μου, έμαθα την αξία της συνεργασίας και της συντροφικότητας. Προσπαθώ να μη ζω μια μικροαστική ζωή και να υπηρετώ τις αξίες μου ακόμη και όταν φαινομενικά δεν με συμφέρει. Μετά απ'όλα αυτα κατηγορώ μέσα μου τους δικούς μου για την την οποία αδικία έζησα, ενώ γνωρίζω πως έκαναν ότι καλύτερο γνώριζαν και μπορούσαν κατά την ανατροφή μου. Είναι τελικά αλήθεια πως εάν δεν "φύγει η παλιά γενιά" η νεότερη "δεν ανοίγει τα φτερά της". Σας θυμίζει τίποτα η ιστορία αυτή, εάν ναι ποια η άποψη σας;