Νομίζω ότι στη ζωή,κάνουμε τις επιλογές μας βασιζόμενοι σε πολλά χαρακτηριστικά μας και όχι πάντα με γνώμονα την ηθική...εγώ για παράδειγμα,όταν σκέφτομαι"εξαπάτηση",αυτοπεριορίζομαι από τον φόβο της τιμωρίας και την δειλία...η ηθική έρχεται με χρονοκαθυστέρηση...δεν είμαι μόνο ηθική ή μόνο ανήθικη...και δεν βράζω στο ζουμί μου,όταν έχω συνειδητοποίησει πλήρως γιατί έκανα ή δεν έκανα κάτι...νιώθω αδικημένη,μόνο σε περιπτώσεις που δεν είχα τον έλεγχο της κατάστασης και την δυνατότητα επιλογής...
18.10.2016 | 13:46
Αγαπαει ο θεος τον κλεφτη μα δεν ξερω για τον νοικοκυρη
Ακουγεται καπως παραξενα η αυτη ειναι η αληθεια.Παντου γυρω μου βλεπω να πηγαινουν μπροστα οσοι κλεβουν,οσοι λενε ψεματα,γενικα οσοι εχουν τη δυνατοτητα να βαφτιζουν το ασπρο μαυρο.Με το σταυρο στο χερι δε γινεται τιποτα.Και εχεις στη ζωη δυο επιλογες η θα γινεις σαν αυτους η απλα θα βραζεις στο ζουμι σου.Ξερω θα γραψετε σχολια περι αξιων και αλλα,ομως η πραγματικοτητα ειναι αυτη ΔΥΣΤΥΧΩΣ.Αυτα απο καποιον που πληρωσε ακριβα τη φιλοτιμια του.
1
