18.10.2016 | 22:22
Έρχεται κάποτε εκείνη η στιγμή,
που συναντάς ένα τόσο μοναδικό κράμα ανθρώπου, που το ‘χεις ξεχωρίσει απ’ την πρώτη κιόλας στιγμή που του μίλησες,που του έδωσες το χέρι για τη χειραψία γνωριμίας και που το χαμόγελό του έδιωξε όλα τα προβλήματα που είχες στοιβαγμένα μέσα στο κεφάλι σου, χωρίς καμία προσπάθεια. Εκείνος ο άνθρωπος που με την πρώτη του κουβέντα και την πρώτη του ματιά, ήταν σαν να σου ‘λεγε: «Ήρθα, συγγνώμη που άργησα τόσο».Και ξαφνικά,Η ΜΟΝΗ μορφή στο τοπίο που θα ‘χει χρώμα για σένα, θα ‘ναι αυτός ο συγκεκριμένος άνθρωπος!!!..................................................................................................................Και μια μέρα πάλι,δίχως πως,δίχως γιατί,πρέπει να μάθεις να ζεις μόνο στο μαύρο.Άντε,το πολύ-πολύ και στο γκρίζο.
